O martes o Instituto Nacional de Estatística (INE) deu a coñecer os datos da inflación no Estado español, e aínda que o de Hego Euskal Herria emitirase en dúas semanas, este avance serve para predicir que os prezos volverán subir.

A inflación pasou do 5,9% ao 6,1% e a inflación subxacente, un medidor que afecta máis á cesta diaria, chegou ao 7%. Segundo o INE, este incremento débese ao encarecemento da electricidade e ao aumento dos prezos dos alimentos.

Os custos enerxéticos van en aumento e as empresas reflícteno nos prezos dos seus produtos para que os cidadáns paguen.

Mentres tanto , para combater a inflación, o Banco Central Europeo segue aumentando os tipos de interese. En marzo, o presidente do banco, Von der Leyen, anuncia que subirá medio punto. E o índice Euribor segue crecendo por tanto, pagando todos os meses os soldos dos pagadores da hipoteca.

Nun ano, o hipotecante deberá abonar ao banco unha media de 3.200 euros máis.

Pero ao contrario do que di esta fórmula de “arrefriado” da economía, os prezos non se están rebaixando e a inflación non se pode controlar. Por que?

Os custos de electricidade e gas van en aumento. A guerra de Ucraína, a turbulencia do mercado… din os analistas. Con todo, cando se produciu o auxe da electricidade do outono de 2021 non existía guerra, cando as compañías eléctricas aproveitaron a regulación difusa do Estado español para recibir diñeiro do “ceo”.

Agora, a pesar do endurecemento da normativa española e da limitación de prezos na Península Ibérica, as compañías enerxéticas e os fondos de investimento e bancos que forman parte delas están a obter os maiores beneficios da historia: Iberdrola, 4.339 millóns de euros; BBVA 6.420 millóns; Repsol 4.251 millóns…

Evidentemente, a inflación non é un artefacto económico inventado en beneficio dalgúns, pero tampouco un fenómeno meteorolóxico. É un medidor que ás veces serve para medir políticas económicas retrógradas.