Un pequeno pobo é unha burbulla, como tal, para a felicidade e a desgraza. A presenza da burbulla nesta situación deunos algunhas vantaxes, entre outras, porque até agora a COVID-19 apenas tivo influencia en Gaztelu.

Pero comezou un novo curso e cada neno e nena do pobo comezou a ir camiño da súa escola. Algúns deles nunha viaxe en autobús de 40 minutos (xunto con nenos dos pobos de ao redor) e outros en coches. Na escola reuníronse con amigos e amigas doutros pobos, nun gran colexio cheo de protocolos, e aí chegou o impacto da COVID-19, xa que un neno deu positivo. Tras vivir até agora nunha burbulla, agora de súpeto rompeuse a burbulla e case todos os nenos e nenas do pobo quedáronse illados nas súas casas. Dez días de confinamento en casa, facer probas PCR e o undécimo día de novo ás clases. Até cando? Até cando andaremos illando a todos os nenos e nenas do pobo? Non hai outra mellor opción?

Si, por suposto. Convencidos de que os pobos pequenos ofrecen alternativas, unha tarde de agosto xuntámonos os pais dos nenos e nenas do pobo, e conscientes de que esta situación pode pasar, tentamos buscar unha alternativa. No pobo hai varios locais axeitados que pertencen ao Concello: a antiga escola e a actual ludoteca, ou os locais baixos do Concello. Estes espazos serían moi axeitados para que os nosos nenos e nenas seguisen coas súas clases e así, mantendo a burbulla do pobo, rompese a cadea de contaminación.

Á hora de levar a cabo esta proposta, o primeiro contacto fixémolo co delegado territorial de Educación de Gipuzkoa, quen nos informou telefonicamente de que calquera proposta deste tipo en setembro era unha tolemia. Ante esta resposta, trasladamos directamente a proposta ao Departamento de Educación, ao novo Conselleiro de Educación, Jokin Bildarratz, e para a nosa sorpresa o Delegado Territorial de Educación de Gipuzkoa, Gema González de Txabarri Miranda, respóndenos unha vez máis, pero esta vez por escrito, dicindo: “desde o inicio da pandemia foi a Autoridade Sanitaria a que estableceu normas e particularidades na organización das escolas. A educación só as cumpriu. No caso do Castelo, utilizáronse os mesmos criterios que noutros pobos, centros e alumnos de Gipuzkoa, xa que son aplicables por igual a todos”. Ante esta resposta, os pais e nais de Gaztelu manifestamos que non pedimos ningún tipo de trato diferenciado. Cremos que esta situación especial esixe abrir novos camiños, e de aí a nosa demanda. É máis, cremos que este tipo de propostas deberían ser factibles para todos os pobos pequenos, xa que evita viaxes longas en autobuses e coches, reduce os encontros de nenos e nenas de diferentes pobos e, en definitiva, permite que os pequenos pobos funcionen como burbullas. Máis aló das dificultades administrativas e técnicas, vemos necesario pór a saúde no centro e pór en marcha este tipo de propostas prácticas.

A pesar de que o curso xa comezou, a proposta que facemos para o Castelo parécenos absolutamente factible. Devandito isto, os pais e nais de Gaztelu estamos dispostos a reunirnos e a debater sobre posibles alternativas.