argia.eus
INPRIMATU
Cantas persoas tiveron COVID-19 en Hegoalde?
  • O Instituto de Saúde Carlos III de Madrid publicou esta semana os resultados da cuarta rolda do estudo sero-epidemiolóxico sobre o virus SARS-CoV-2. Os datos demostran que Hego Euskal Herria está aínda lonxe de conseguir a inmunidade de grupo.
ARGIA @argia 2020ko abenduaren 16a
Gizon bat COVID-19aren testa egiten (argazkia: EFE).

Segundo o estudo realizado a partir dos datos obtidos na segunda metade de novembro, Navarra é a comunidade con maior grao de contaxio entre os territorios de Hego Euskal Herria e coa taxa de inmunidade máis alta: 14,3%. Os datos de Carlos III indican que, por detrás de Navarra, Álava é a que presenta unha maior porcentaxe (12%), seguida de Bizkaia (8,4%) e de Gipuzkoa (6,4%).

Estas cifras están aínda lonxe da porcentaxe que facilitaría a inmunidade de grupo, xa que, segundo un estudo publicado este verán na revista Science, cerca do 43% da poboación debería ter desenvolvido anticorpos para conseguir a inmunidade de grupo no caso do SARS-CoV-2.

Si crúzanse estas porcentaxes coa poboación de cada territorio, pódese concluír que máis de 275.000 habitantes de Hego Euskal Herria desenvolveron anticorpos contra a COVID-19 baseándose nos datos proporcionados por este estudo.

Detalles importantes

Non obstante, convén facer un seguimento máis exhaustivo dos datos que arroxa a investigación, xa que nesta cuarta rolda o número de persoas que mostraron seroprevalencia é menor. É dicir, no test realizados en novembro, detectáronse anticorpos a menos persoas mediante test rápidos. En concreto, en Navarra sitúase no 10,8%, en Álava no 9%, en Bizkaia no 5,9% e en Gipuzkoa no 4,6%.

Isto non significa que a inmunidade só téñana aqueles que deron o test positivo na última rolda, xa que segundo os investigadores os niveis de anticorpos baixos poden quedar sen detectar cos instrumentos utilizados.

Carlos III publicou un informe no que tamén se sinalan outras limitacións á investigación que se están levando a cabo. Entre outras cousas, que só se tivo en conta aos cidadáns “non institucionalizados”, o que exclúe ás persoas que viven en residencias de anciáns e ás que están noutras institucións.