- En ocasións, a necesidade de coidar á persoa dependente "non se elixe e vén de súpeto", apunta unha muller que participou no proxecto; outra que abandonou o seu proxecto de vida para facerse cargo da súa nai; unha terceira que di que están a deixar morrer á súa avoa de pena... O proxecto "Zaretelako, gara", de Antxeta Irratia, contou cunha infinidade de experiencias. Os entrevistados teñen claro que ao coidado non se lle pon ningún custo cuantitativo porque o que fan estas mulleres "é impagable, insosteible, como está exposto na actualidade".
“Coida ao coidador”
Non é casualidade, o coidado é un traballo absolutamente feminizado, e nestes tempos nos que repetimos que a vida e o coidado teñen que situarse no centro, a carga segue recaendo sobre as mulleres. “Cando se di pór a vida no centro, de que tipo de vida estamos a falar? Que modelo promóvese?”, di o proxecto. Por iso, os membros que dinamizan os grupos de coidadores e participaron no proxecto subliñaron a necesidade de coidar ao coidador: “Hai que ensinar ao coidador a coidarse”.
Así nolo explicou Aitziber Zapirain, locutora da radio Antxeta e unha das responsables do proxecto. Tamén lle pareceu significativo o que conta a entrevistada Irene Colon: a súa avoa está na residencia de anciáns e quéixase de que en tempos de pandemia os maiores están a deixar morrer de pena nas residencias; prefire que a avoa morra antes que estea ao seu lado, que morrer cunha sensación de soidade.
O coidado é unha experiencia dura, pero tamén permite outras reflexións. Kontxi López relatou que “os homes evitaron a responsabilidade dos coidados e están a perder parte dunha relación e unha tenrura”.
O coidado, presente en todas as etapas
En definitiva, o obxectivo deste proxecto é falar e debater sobre o coidado, porque só o facemos en situacións de necesidade, “pero en todas as etapas da vida temos que coidar á xente: nenos, pais, amigos, amigos…”, di Zapirain.
Podedes escoitar as entrevistas na web do proxecto.