Di que o eúscaro converte ás persoas en secundarios, sempre que nas oposicións solicítese. Non pasa nada se a esixencia é distinta: ter coñecementos de alemán, saber inglés, estudar Constitución, etc. O problema é político: o eúscaro. Aí aparece a pregunta perversa e clásica: que preferimos, o bombeiro que apagará o lume con rapidez e limpeza, ou o bombeiro que sabe ben na natación e que coñece profundamente as leis forais de Navarra? Bo bombeiro! E si é posible que non saiba eúscaro! Estou a falar de ironía, evidentemente. Moitos se alegrarían diso.

En calquera caso, si garantimos o coñecemento suficiente do idioma, para min é suficiente, non son unha tituladora! Pero ese é outro tema. Porque está vostede enfadado en difundir mensaxes envelenadas pola malvada lengüeta dos poderosos botóns. Convertendo o eúscaro nun problema de convivencia. Sorprende que logo sempre, sempre e sempre, botémonos encima das nosas costas, a carga de ignorancia que é consecuencia da súa decisión política. Alén da mesa de traballo, atopar a un traballador vascoparlante é unha cuestión de chiripa. Próbao. Achégache á zona vascófona de Navarra, pide cita co médico e a ver si é euskaldun. Cantas apostas en moitos sitios non! E si é difícil, pensa na zona mixta! E no non vasco? Debuxóuseme moi risa na boca, porque vou retomar a ironía, porque si estivese en mans das autoridades locais, non teño ningunha dúbida de que penalizarían ao médico que sabe eúscaro!

Así estamos, porque non hai terra como Navarra en todo o mundo. Emprende o camiño, anda e dá a volta, proba, onde castigan e gradúan aos seus veciños en función do lugar de nacemento! En ningún sitio, non? Claro, porque non ten os mesmos dereitos ante a lei un de Bera, un de Pamplona ou un de Tudela. Esta é a zonificación: negación e auto-odio.

Por iso, o primeiro paso para empezar a liberar este nó é conseguir a oficialidade para todo o territorio. Daquela os futuros. Por tanto, o 13 de maio eu estarei en Pamplona reivindicando a oficialidade. Ven ti tamén!

Iñigo Ibarra Alonso