- Somos mulleres campesiñas feministas que apoiamos a Soberanía Alimentaria e estamos afeitos a que os nosos pequenos proxectos agroecológicos non sexan rendibles. Porque non utilizamos sistemas de produción moi mecanizados ou tecnificados, xa que os nosos sistemas non son os seus tratamentos fitosanitarios, ecolóxicos ou non, sistemas intensivos que nos obrigan a realizar un monocultivo con todos eles.
Porque somos nós e non producimos, nós traballamos e coidamos. Cada día tentamos coidar cada anaco de terra na que traballamos, coidamos de todos os seres vivos que conviven connosco, coidamos o noso sistema alimentario, coidamos e coidamos das persoas que alimentamos e das persoas que traballan en rede connosco. A terra na que estamos é produtiva, está chea de biodiversidade, estamos a construír soberanía alimentaria e somos felices.
Realmente non somos rendibles? Si falamos na única lingua que entende o capitalismo, é dicir, en termos económicos, somos pobres porque o sistema nos fai así e nós enriquecémolo.
Menos mal que onte mostramos nas rúas de Euskal Herria que estamos a dar a volta ás prioridades coa forza da sociedade e que estamos a conseguir centrar o coidado da vida.
Porque, desde o noso punto de vista, o coidado é máis que o coidado das persoas. Necesitamos un sistema que preserve a terra, as sementes, a auga, os animais, os territorios e os bens comunais. E non hai que esquecer que o coidado tamén se alimenta e que para organizar un sistema de coidados temos que organizar un sistema que poña no centro a alimentación sa de todos. Porque o sistema alimentario non se limita á produción e á transformación. É todo un sistema de distribución, consumo, compra pública e fogares.
Os retos aos que nos enfrontamos son, por tanto, grandes e maiores é a capacidade do Movemento feminista de Euskal Herria de pór ao servizo do sistema de vixilancia aos axentes dos diferentes ámbitos a través da dinámica “as vidas de todos no centro”. Neste marco, sindicatos, axentes sociais, movementos sociais, etc., reivindicamos onte en voz alta que estamos a favor dun sistema público comunitario de coidados en Euskal Herria, mobilizamos ao pobo. Todos temos dereito a ser dignamente coidados e coidados.
E non se empezou nada onte nin se terminou nada. O día de onte formou parte do proceso e foi extraordinario, marabilloso. Imos seguir avanzando paso a paso até a revolución deste réxime capitalista, clasista, heteropatriarcal e racista de coidados. Nós polo menos seguirannos enviando.