argia.eus
INPRIMATU
Vellez
  • Aínda que é universal que co envellecemento prodúzanse cambios fisiolóxicos, emocionais e psicolóxicos, non hai formas materiais, sociais e persoais de aterralos. A miúdo a vellez declínase en singular, pero a dispoñibilidade de cada un aos servizos de alimentación, enerxía, auga, educación ou saúde marca as condicións da vellez, así como a residencia no medio rural ou na cidade popular, a existencia dunha tradicional rede de familiarización que pode ofrecer a elección do modelo heteropatriarcal ou a realidade da diversidade de corpos, entre outras.
Mirene Begiristain Zubillaga 2024ko maiatzaren 27a
Virginia Bersabé (2011).

O modelo hexemónico sitúa a mocidade e a madurez nunha cinta de transporte productivista en continua marcha, a un ritmo vertixinoso e con moldes concretos de éxito. Co fin de dar unha solución inclusiva e elegante ao envellecemento demográfico que se pode situar fóra da cinta de transporte, realízase unha brillante reivindicación do envellecemento activo, vestido de envellecemento autónomo, saudable, creativo e acompañante. Pero a vellez homogeinizadora reproduce a lóxica da cinta de transporte, un hayedo para a ideoloxía neoliberal alimentado co Silver economy ou os coidados intergeneracionales non remunerados a cuestionar.

O capitalismo verde e dixital que se está recolocando na actual crise ecosocial determina a dirección das condicións de vida que pasan polo mercado na vellez, con recomendacións e eslóganes que máis responden á enfermidade do coidado coa dixitalización e a esa silver economy: receitas contra engurras e gravidade muscular, viaxes imprescindibles a espazos naturais, lugares paradisíacos de residencia privada (desconectados da túa comunidade), consumo de artefactos do último modelo…

Pero a vellez ten outras mil caras: a memoria non romántica en defensa dos seus dereitos, as Oneka que reivindican as necesidades actuais; as discusións populares que están a construír unha axenda feminista propia ao redor da morte digna; as propostas de vivenda comunitaria para vivir a vellez; as voces cada vez máis numerosas para interpelar os tabús de corpos e formas de vida… As pensións, os fardeles, os medos, a ruptura, a creatividade, o ánimo, o ánimo, o ánimo, o ánimo, a alegría, o fracaso, o ánimo, a alegría, o abismo, o ánimo, o abismo, o abismo, a alegría, o abismo, o abismo, o fracaso

Se consideramos a vellez como un camiño que configura o día a día, aínda que sentimos encarnados máis ou menos preto, que enfoca o ecofeminismo? Aflorar os efectos concretos da crise ecosocial na vellez: o cambio climático, a perda de biodiversidade, a escaseza de auga, a contaminación da terra, o despoboamento do medio rural, as migracións forzadas, o réxime de vixilancia… Aínda que a análise e o baleiro de datos (interesado) é importante, sábese que a falta de alimentación sa, os episodios meteorolóxicos extremos, as pragas, a pobreza enerxética, o encarecemento da vida, os maiores impactos sobre as persoas descoñecidas e as lesións da saúde*.

As politizaciones das experiencias vitais das mulleres sérvennos para visibilizar os privilexios e as violencias e as desigualdades, abrir as liberdades para sacar ás bestas internas da idade e para facer realidade a axencia que queremos construír a vellez ecofeministas.