argia.eus
INPRIMATU
Tamén se prohibiu a Usurbil compostar cos baserritarras parte do orgánico recolleito porta a porta
  • O Concello de Usurbil tiña en marcha un proxecto para empezar a compostar parte do residuo orgánico que recolle a porta a porta –100 toneladas ao ano– en colaboración con dúas baserritarras da localidade, conseguindo tamén a subvención do Goberno de España. O consorcio GHK prohibiulle facelo, xa que todos os residuos recolleitos son da súa competencia.
Zero Zabor @zero_zabor 2019ko maiatzaren 02a
Austrian eta beste zenbait lekutan ohikoa da hiri hondakinak baserritarrek egitura txikietan kudeatzea.

Hernani non é a única localidade á que se lle prohibiu construír unha pequena planta de compostaxe dos seus residuos orgánicos. A prohibición chega mesmo ao pobo de Usurbil, que construíu a incineradora nos seus extremos. O proxecto de Usurbil é pequeno en comparación co de Hernani –2.000 toneladas ao ano-, 100 toneladas de orgánico ao ano (das 850 toneladas que recolle a total porta a porta, 150 toneladas máis se reciclan en compostaxe comunitaria e comunitaria). A compostaxe de biorresiduos no propio municipio é un compoñente importante do programa 0.0 Usurbil, na liña estratéxica que o municipio estableceu no plan de avance da Economía Circular.

Segundo puido saber ARGIA, o Goberno de Madrid levou a cabo este proxecto subvencionado en colaboración coa asociación Behemendi que promove a agricultura en Donostialdea. Preténdese pór a dous baserritarras do pobo na compostaxe dos residuos orgánicos das casas mesturados con outros residuos agrícolas e para iso adiantáronse as compras e os traballos, entre eles a máquina especial para envorcar a pila de compost e a preparación do solo onde se realizará a operación completa. Agora, coa negativa de GHK, todo queda no aire.

A opción de que as administracións xestionen os residuos orgánicos dos fogares en colaboración cos agricultores é coñecida en moitos lugares do mundo, como Austria. Con este modelo de xestión conséguese máis dun obxectivo: por unha banda, os municipios conseguen no terreo unha gran parte dos seus residuos (entre o 40% e o 50% dos denominados residuos son manzanales) en estruturas pequenas e baratas próximas; por outro, ofrécese aos baserritarras en situación de precariedade unha segunda fonte segura de ingresos para asegurar o seu salario.

No caso de Usurbil e Hernani, ademais, hai outro motivo práctico máis. O biorresiduo que estes concellos recollen con gran pureza no sistema porta a porta é perfecto para facer compost de nivel alto, pero entregados ao GHK mestúranse con outros sistemas orgánicos moito máis sucios. Así, por unha banda, os máis puros como os máis sucios, pagando pola mesma tarifa aos que se dedican á recollida de Porta a Porta, salguen prexudicados; e por outro, interrómpese a cadea de produción dun compost ordenado e venal.