argia.eus
INPRIMATU
Manuela Jauregi, actual pescadora
"Ano tras ano o polbo diminuíu, algo pasa coa auga do mar, iso é claro"
  • Manuela Jauregi é unha pescadora que desde fai 25 anos, xunto ao seu marido, dedícase a pescar polbo e peixe de día en Getaria, a bordo do barco Manuela. Mattin intervén con Jauregi no interior do barco, explicando os cambios que experimentou nos últimos anos.
Estitxu Eizagirre @eeizagirre 2024ko ekainaren 07a

Jauregi explica que puideron sobrevivir 25 anos: "En Getaria hai un ambiente de pesca, hai bos restaurantes, é un lugar estratéxico e gústanos este mundo". O barco recibe o nome da súa avoa Manuel: "Era campesiña, muller traballadora", subliña.

Jauregi explica a técnica de pesca do polbo, que se pesca en cestas, é unha pesca de rocas que se levou a cabo a principios de verán e outono. Advirte de que cada vez hai menos polbo: "Démonos conta de que ano tras ano foi diminuíndo, non sabemos por que. Algo pasa no mar, é evidente. Notei o cambio que experimentou o mar desde fai máis de cinco anos. Non son biólogo, non sei si nestes temas, pero o que vemos é que houbo un cambio na auga. Non sabemos por onde vai o problema, pero hai un problema e duro, si".

Conta que o costume para comer polbo estendeuse nos últimos anos. Di que de todo o que se come, o que eles capturan é "unha porcentaxe moi pequena" e véndeno en lugares moi concretos, en restaurantes da zona, que compran un produto local. A maior parte do polbo que comemos aquí provén do exterior: Desde Marrocos, etc.

A maior parte do peixe capturado o día en que antigamente se vendía no porto: "Si este costume existía, achegábase xente da zona e vendíase peixe fresco do día. Agora hai moitos problemas para facer estas cousas, licenzas, Sanidade, permisos...". Esta venda directa ha desaparecido e Jauregi vende a pesqueira aos restaurantes.

Por detrás non ve substitucións na pesca: "A xente xa non está preparada para a pesca. O punto de vista cambiou. A xente está a xubilarse (no mar faise un pouco antes porque a vida é dura e a persoa gástase) e aos poucos os pescadores iremos desaparecendo". Di que si houbese outras condicións para traballar, animaríase á xente: "Por unha banda non hai pesca e doutra banda con esta situación, é normal que ninguén se anime a seguir".

Eles tamén tiveron que recortar a súa actividade: antes saían cinco días laborables e agora tres de cada cinco. Os outros dous días dedícanse aos labores de "secaño": cosido de redes, arranxo de cestas... "O traballo ten moitos barcos", di Jauregi. E non lles merece a pena saír todos os días, decidiron reducir o gasoil e o resto de gastos, "e con iso seguir adiante".