Este ano a FAO, sección da Organización das Nacións Unidas, puxo a seguinte lema ao Día Mundial da Alimentación: "Sementa, alimenta, apoia, comparte". Á primeira edición de 1981 púxolle "a comida é o máis importante" ("Food comes first"). Os estados de 150 países de todo o mundo celebrarán oficialmente este día e as grandes industrias agroalimentarias bai.FAO que se fixeron co maior protagonismo na produción e venda de alimentos e outras organizacións internacionais han subliñado estes días que a pandemia de COVID-19 aumentará considerablemente o número de persoas que sofren fame no mundo.

Fronte a eles, a coordinadora Vía Campesiña, que reúne a moitas organizacións de pequenos baserritarras de todo o mundo (entre as que se atopan os dous sindicatos EHNE de Hego Euskal Herria e o ELB de Iparralde), quere dar á xornada un contido máis reivindicativo, convertendo o Día da Alimentación nun día de acción pola Soberanía Alimentaria dos Pobos e contra as multinacionais. A lema que puxeron en marcha á edición de 2020 é: "Producimos, compramos e comemos o local". Testemuña.

Vía Campesiña nunha mensaxe que difundiu desde Harare (Zinbabue) di: "Somos o que comemos. Hoxe temos que destacar que a produción agraria, o traballo en colaboración coa natureza, é máis que un acto de reivindicación da autonomía e a Soberanía Alimentaria, tamén hai unha acción de resistencia contra a opresión dos nosos sistemas produtivos e dos nosos hábitos alimenticios por parte das multinacionais. Organizacións campesiñas, pobos indíxenas, traballadores en agricultura, sen terra, pescadores, consumidores, mulleres e mocidade en todo o mundo, teñen ante si o control e a forza que as corporacións multinacionais exercen sobre os sistemas alimentarios".

"Os bens comúns -di máis adiante Vía Campesiña- son básicos para a humanidade e a natureza... o seu control está cada vez máis concentrado en mans dunha elite adiñeirada que ten graves consecuencias para a maioría da poboación. Favorecen cada vez máis unha agricultura intensiva de grandes monocultivos, cos agrotóxicos e velenos que levan consigo, que prexudican tanto aos campesiños como á propia vida na terra. Esta destrución maniféstase en problemas como o roubo de terras, a contaminación do aire e as augas, a proliferación de minas, a contaminación de alimentos, a perda de biodiversidade e mesmo o asasinato dos pobos indíxenas e os seus líderes como campesiños. Ao mesmo tempo, a crise do clima tamén vai empeorando. Neste contexto, a produción de alimentos saudables, o fomento dos comercios de proximidade e o fomento dunha dieta equilibrada, son todas elas as que poden garantir accións de resistencia para un desenvolvemento local baseado na igualdade, a xustiza e a dignidade".