Os argumentos de quen están de acordo coa prohibición: que é un negocio privado e que por tanto pode utilizar os criterios que queira, que as familias teñen unha chea de restaurantes para ir con nenos, que os bares non son un lugar onde haxa nenos –xa que en realidade é un restaurante, pero lemos a moitos na rede ese argumento–, e que é lexítimo non querer compartir espazo cos nenos, porque a miúdo son rabiosos e os pais irresponsables permítenlles facer o que queiran.

Os que se opuxeron á prohibición, seica non hai raias vermellas, aínda que sexan de carácter privado? A discriminación por idade non equivale á discriminación por sexo, raza ou crenzas? Algúns subliñaron que todos fomos nenos, pero que moitos esqueceron, porque o razoamento dalgúns ten unha orixe na umefobia: din que os nenos estorban, pero por que pomos o foco aí, e non nos adultos que falan a berros, ou nos borrachos pesados.

Temos problemas para convivir en determinados espazos, a miúdo agradeceríase máis empatía, e este tipo de prohibicións non fai máis que aflorar todo iso.