- Dous xornalistas, Hêro Bahadîn e Gulistán Tara, e o seu chofer, o compañeiro Rêbîn Bekir, ían facer un documental na rexión kurda de Hewraman. O seu coche foi golpeado por un mísil. Bekir foi afortunado, antes de que o coche se desbocara en chamas, o impacto arroxouno pola xanela dianteira e sobreviviu, con feridas de gravidade. Pero Gulistán Tara e Hêro Bahadîn morreron alí. Os seus cadáveres queimados non podían ser recoñecidos.
Os xornalistas kurdos traballaban para a produtora Chatr Multimedia Productions, situada na cidade de Sulaimaniya, no norte de Iraq. Despois de saír do hospital a finais de setembro, Bekir dixo: “Proporcionamos información sobre o impacto da guerra turca na poboación civil e sobre posibles crimes de guerra. Iso é a pedra pequena do zapato de Turquía”.
Segundo a axencia de noticias turca Anadolu, citando "fontes de seguridade", o ataque forma parte dunha operación máis ampla dos servizos secretos turcos "para neutralizar a terroristas do PKK". Con todo, parece que Turquía está a matar deliberadamente aos xornalistas para evitar información crítica e así evitar de forma sistemática a documentación dos crimes de guerra.
Turquía parece que está a matar deliberadamente aos xornalistas para evitar información crítica e así evitar sistematicamente a documentación dos crimes de guerra
Na actualidade, Turquía iniciou unha guerra secreta de ocupación no Kurdistán do Sur, territorio do norte de Iraq. Tras 40 anos de conflito co Partido dos Traballadores do Kurdistán (PKK), o presidente turco, Erdogan, volveu a declarar unha guerra decisiva contra a organización. “Ao final este verán imos solucionar o tema da fronteira iraquí”, anunciou a principios de marzo.
Ademais de bombardear as zonas guerrilleiras coa escusa de loitar contra o terrorismo, Turquía puxo o foco nos ataques contra a poboación civil. É dicir: establece bases militares, destrúe a agricultura e expulsa aos seus habitantes, así como executa extraxudiciais a supostos militantes kurdos. A finais de verán, nun prazo de dez días, nove civís kurdos foron asasinados en operacións militares en Turquía, na rexión do Kurdistán, oito deles en ataques con drones.
Estratexia para silenciar aos xornalistas
Hêro Bahadîn era de Sulaimaniya e traballaba como editor para Chatra. Moitas mulleres novas considerábano un modelo e, como ela, querían traballar no xornalismo, como a xente lembra. En dous meses comezaría un máster na Universidade de Dortmund, Alemaña, si non o mataron. Para o seu pai, Abdullah Bahadîn, está claro que o réxime turco quere “silenciar aos xornalistas valentes e valentes” para “ocultar a verdade e silenciar as voces contra a inxustiza”.
Gulistán naceu en Tara Batman, unha cidade kurda do norte de Turquía. Xornalista desde o ano 2000, pasou os últimos tres anos na produtora Chatr, en Sulaimaniya. Traballou para os medios de comunicación kurdos, entre eles Jin TV, de Rojava. “Seguía o rastro da verdade cos seus amigos, cando el e o seu compañeiro Hêro foron queimados vivos no coche, co seu cámara”, dixo a irmá Ülkem.
Segundo Xornalistas Sen Fronteiras, “a rexión autónoma do Kurdistán iraquí está a converterse nun dos lugares máis perigosos do mundo para os xornalistas”. O número de ataques aéreos mortais contra xornalistas e violentos ataques das forzas de seguridade do goberno autónomo dos kurdos aumentou recentemente. A familia Barzani, controlada polo KDP (Partido Demócrata do Kurdistán) e estreitamente vinculada ao Estado turco, teme que os xornalistas destapen os seus negocios co petróleo.
As políticas anticuadas de Erdogan
A actitude violenta de Turquía ante o tema kurdo non cesou desde que o Goberno abandonou o proceso de paz que iniciou o líder do PKK no que está encarcerado, Abdullah Öcalan, tras o auxe das eleccións kurdas. Na campaña da destrución política han detido a miles de activistas e políticos kurdos, pecharon organizacións kurdas e a guerra estendeuse máis aló das fronteiras turcas. Erdogan informou de que tiña previsto ocupar un "cinto de seguridade" de 30-40 quilómetros na fronteira con Siria e Iraq para facer fronte ás "ameazas terroristas" na rexión.
Recentemente, 69 Premios Nobel asinaron unha carta na que esixían ás organizacións internacionais que presionen a Turquía para que libere a Öcalan, para así poder abrir un novo diálogo e dar unha solución política no caso dos kurdos. Pero o que cabe esperar é que Erdogan siga coa súa política anticuada para manter o poder na Moncloa. Ante a barbarie de Turquía, os países occidentais seguen calados, incluída España, e ultimamente reforzou as súas relacións económicas con Turquía. Con todo, prevese que o movemento de liberación dos kurdos continúe na resistencia e defendendo os seus logros políticos.
*Justus Johannsen, xornalista, experto en Oriente Próximo