argia.eus
INPRIMATU
Gañadores do Tour e... perdedores?
  • Cando comeza o Tour de Francia, os prezos dos hoteis en Bilbao disparáronse e os restaurantes de luxo non teñen sitio hai tempo. En Bizkitarte, os traballadores da hostalaría están en folga tentando recuperar o perdido pola inflación e a temporalidade.
Urko Apaolaza Avila @urkoapaolaza 2023ko ekainaren 29a
Iñigo Urkullu EAEko lehendakaria eta Tourraren zuzendari Christian Prudhomme, prentsa zentro eta bulego egonkorra inauguratzen asteazkenean. Argazkia: Irekia.

Os portais de reserva de hoteis levan unha espectacular carreira en Bilbao nas últimas semanas.Tanto en Booking como en e-dreams, é indiferente, serache difícil atopar nada inferior a 200, 300 ou 500 euros. O Tour chegou á cidade de Puppy e Guggenheim hai tempo, e sobre todo as multinacionais hoteleiras de luxo empezan a notar os seus beneficios.

A responsable da área de Desenvolvemento Económico, Comercio, Turismo e Emprego do Concello de Bilbao, Xabier Ochandiano, explicou ao xornal Deia que nos próximos días os hoteis poden ter un atracón “técnico”, é dicir, non haberá habitacións en toda a cidade.

Os prezos dunha noite en habitacións de hoteis como Carlton, NH, Ercilla ou Catalonia superan en moitas ocasións o que un pensionista normal pode recibir nun mes. Necesitarías o teu soldo íntegro e o de todos os teus compañeiros de piso se queres, para pagar unha desas habitacións. En Catalonia, en Gran Vía, por exemplo, durmir fronte ao Guggenheim custa 3.381 euros. Camisola amarela para el.

En Catalonia, en Gran Vía, por exemplo, durmir fronte ao Guggenheim custa 3.381 euros. Camisola amarela para el

Ademais de hoteis, os restaurantes tamén están a xogar un contrarreloxo para encher a catampada. O diario O Correo foi recoñecido polos bilbaínos chefs de luxo. É dicir, que os restaurantes con estrela Michelin teñen longas listas de espera.

As institucións públicas han posto todas as forzas para sacar o máximo partido ao Tour que se converteu nun macroevento deportivo, e non é máis que nos medios de comunicación. En Hor Dago-O Salto, Ahoztar Zelaieta explicou que o Goberno Vasco, a Deputación de Bizkaia e o Concello de Bilbao adxudicaron 12 millóns de euros á organización da xira francesa da bicicleta Amaury Sport Organitation para tarefas loxísticas e asinaron outros contratos que quedaron “ocultos”. En total serían máis de 14 millóns de euros.

Amaury Sport Organitation non só organiza o Tour, senón tamén o rally de Dakar e outros eventos deportivos, e grandes medios como l’Équipe están nas súas mans, segundo Zelaieta. Si o diñeiro público puidésese contar por bidóns, canto auga se verterá á cabeza este fin de semana nas estradas do País Vasco?

“Sen convenio non hai Tour”

Non todos gañan, e non todos gañan no Tour. O persoal de hostalaría de Bizkaia atópase en folga o xoves e venres, convocada polos sindicatos ELA, LAB, CCOO e UXT. A convocatoria afecto a 22.000 traballadores de bares, restaurantes e hoteis, entre cuxos obxectivos se atopan a renovación do convenio colectivo que venceron desde 2020 e a recuperación do poder adquisitivo perdido pola inflación.

O rider de Glovo leva durante todo o ano unha mochila que non é un mallot. Á dereita, persoal de hostalaría nunha protesta do xoves. Fotografía: ELA

“Sen convenio non hai Tours”, así o dixeron os traballadores –os ertzainas non son os únicos que poden parar a carreira– e estanse realizando concentracións nos portais dos hoteis. A intención é facer unha protesta o venres, unhas poucas horas antes do Tour.

“O único que pido é que se respecte o descanso dos ciclistas”, afirma Christian Prudhomme, director do Tour, nunha entrevista con Berria e Naiz: “Non poden durmir mal antes dunha boa saída”.

Non van vestidos de amarelo, pero os que o fan todo o ano con esas luvas ou coa mochila amarela, cantos minutos terán na pantalla do televisor para explicar as súas reivindicacións?

Outros ciclistas, neste caso os riders que operan na área de repartición, están a reclamar uns dereitos laborais dignos e a súa inclusión no convenio de hostalaría. Os distribuidores de bicicletas que traballan para plataformas como Delivero ou Glovo, así como os que traballan en empresas de comida rápida, están a reivindicar nas últimas semanas que “necesitan esa protección”.

Non van vestidos de amarelo, pero os que o fan todo o ano con esas luvas ou coa mochila amarela, cantos minutos terán na pantalla do televisor para explicar as súas reivindicacións?