- Pouco despois da morte de Franco, o xornalista Zeruko Argia (1976-IV) dicíalle Monzón que sen Navarra non había patria vasca; con quen querían abandonar Navarra, non querían facer o camiño “nin até Eibar nin até Maltzaga”. Sobre o futuro, Pamplona era a nosa principal cidade, e... “Dicir Gora Euskadi ou dicir Gora Nafarroa é o mesmo”.
De onde procedía aquel entusiasmo navarro? Iniciada nun feito afastado pero próximo ao sangue, tiña un humilde antepasado na súa familia nacido en Pamplona en 1764, Tadeo Luís Monzón Ipenza, que en 1787 casou con María Mercé Olaso Abaria, nacida en Bergara, unindo así a tribo de Monzón co seu parente maior, Olaso, de orixe medieval. Don Tadeo Monzón foi membro honorable da famosa asociación de cabaleiros ao servizo do rei de Sevilla e posuía e albergaba na Casa Torre de Olaso un cadro que representaba a Tadeo e María Mercé, dando un aire de maxestuoso salón.
Seguindo os feitos máis próximos, o Estatuto de Estella de 1931, aprobado polos concellos do catro territorios de Hegoalde por ampla maioría, como dicía o propio Telesforo Monzón –e por moitos historiadores–, os señores da dereita (o conde de Rodezno polas cabezas) e os señores da esquerda (Emilio Azarola polas cabezas). O trio da bencina dicía que o tres eran Irujo, na comedia alemá de 1930 do mesmo título, como tres homes namorados dunha muller, como el de Navarra. Pero ademais de en Navarra, en Oiartzun, Durango, Telesforo fixo referencia á importancia de Navarra no nacionalismo vasco. Con todo, Molá e Franco e a guerra se enardecieron, e a maioría dos navarros enfrontáronse aos vascos que dominaban España, o que para Telesforo Monzón foi tan intolerable como a guerra dolorosa entre os irmáns vascos, aínda que non dubidou en oporse ao fascismo español.
"Monzón a Irujo: Eu estou con eses navarros vascos, son o seu irmán, non con estes milicianos casteláns. Si, pero eses navarros vascos han matado aos soldados vascos no camiño de Navarra!"
Telesforo lembraba moi ben o que Irujo e el viviron nos primeiros días da guerra na Deputación de Gipuzkoa, xa que ambos formaban parte da Xunta de Defensa de Gipuzkoa. Uns milicianos casteláns de Trintxerpe trouxeron á Deputación a algúns dos carlistas navarros vascos. Monzón a Irujo: eu estou con eses navarros vascos, son o seu irmán; non con estes milicianos casteláns. Si, pero eses navarros vascos han matado aos soldados vascos no camiño de Navarra!
En setembro de 1949, Euskal Dantzari Besta Baiona. Ademais dos bailaríns de Iparralde, os dantzaris da pena Muthiko Alaiak de Navarra, e á súa cabeza Ignacio Baleztena, destacado na guerra como líder dos requetés navarros. Pois ben, Telesforo, tratando de reblandecer e reconciliar os duros odios entre os vascos, vai co pan para facer picnic aos bailaríns navarros que faltaban o pan, e dálle o pan a Ignacio Baleztena, quen lle ofrece a Telesforo un viño anello, cumprindo o mandato cristián de Aita Gure-Obrigándoo a: “Perdoa as nosas débedas como nós perdoamos aos nosos debedores”. Vía a necesidade de xestos para reconciliar aos vascos enfrontados na guerra.
En 1963, cando xa se celebraba o primeiro Aberri Eguna de Itsasu, dicíalle a Manuel Irujo que el vivía noutro mundo, máis aló da reflexión e o malgasto sobre quen ían ser os representantes do PSOE no Goberno Vasco no exilio, que vía dúas místicas necesarias e factibles a diferenza da guerra do 36, ou se o preferides, con máis esperanza de éxito: Mística de Navarra e do eúscaro: O norte miraba a Navarra e en Navarra había indicios esperanzadores. O mesmo sucedeu en Pamplona en 1967, tras o Aberri Eguna.
"Cando morreu Franco, defendía a ruptura, avogaba pola paz a cambio do recoñecemento do dereito de autodeterminación aos poderes españois e non por ir ao Congreso de España coas regras de xogo alí acordadas".
Coa morte de Franco, defendía a ruptura, avogando pola paz a cambio do recoñecemento do dereito de autodeterminación aos poderes españois, e non por acudir ao Congreso de España, de acordo coas regras de xogo alí acordadas. Lembraba perfectamente o que alí ouvira no período no que foi deputado de 1933 a 1936, a políticos españois de dereita e esquerda: si sodes jelkides españois, respectade as regras de xogo dos representantes dos cidadáns españois, e si non sodes españois, que facedes aquí!
Sen Navarra, ao non ser o castelán preceptivo e o eúscaro, non podía aceptar que o único suxeito político fose a cidadanía de Irun a Cádiz: A Aguia Negra tiña as súas propias Pamplona, Gernika e Garazi, e de Aturri a Ebro tiñamos que construír un estado vasco vasco. En abril de 1980, 24 deputados e senadores de Herri Batasuna reuníronse en Leire para xurar sobre os ósos dos reis de Navarra que seguirían loitando por toda Navarra. Telesforo Monzón entre eles, mestre de cerimonias. Esperaban que os parentes do Norte trasladásense cos do Sur antes de moito. Evidentemente, perdera, pero dera vida polas súas ideas políticas. Merece a pena lembrar aos vascos!