- A verdade é que me dá pena pór este título a esta crítica. Carmen de Bizet é unha ópera preciosa que trata sentimentos universais como a paixón, os celos, a posesión do amado, a independencia... Todo iso baseado nunha excelente obra musical. Pero esta excelencia debe ir acompañada dunha boa produción, unha boa posta en escena e unha gran interpretación.
E todo iso estaba na versión que deu a Quincena Musical. Só atopamos unha escenografía deficiente, catro madeiras e unha iluminación decente. Por outra banda, botouse de menos a boa dirección escénica, xa que os cantantes interpretaron os seus papeis correctamente (sen máis), sen moita expresividade.
Iso si, escoitamos boas voces que, sen dúbida, salvaron a representación. E en canto ás voces, o mellor do programa foi a interpretación de Miren Urbieta-Veiga no papel de Micaela. No Je dis que rien ne m’ épouvante estivo marabilloso, cunha voz e unha expresividade magníficas.
Rihaba Chaieb, mezzo de Tunes-Canadá que debutaba con esta representación no Estado español, fixo un bo papel e mostrou unha voz de excelente timbre, pero non convenceu nin chegou, desgraciadamente, ao público. Quizá, como dixen antes, foi culpa dunha posta en escena inoportuna. Pola súa banda, o tenor ucraíno Dmytro Popov interpretou ao insán Don José. Non se distinguiu pola súa gran voz, e moito menos polo seu fervor interpretativo que lle caracterizaba como un home celoso e rabioso. Insuficiente.
O baixo Simon Orfila interpretou o papel dun Escamillo convincente, aínda que ás veces tivese unha voz desagradable. O resto dos solistas, Marifé Nogueiras, Helena Orcoyen, José Manuel Díaz, Juan Laborería, Mikel Zabala e Aitor Garitano, foron bos nas súas voces e nos seus papeis. En xeral, esperabamos máis.