Un home perdeu a súa machada. Estaba convencido de que o roubaron. E que o ladrón era o fillo menor do seu veciño.

Observou o seu paso, o mesmo que o dos ladróns. Fixouse na mirada do novo, coa mesma mirada dos ladróns. Fixouse na maneira de falar do mozo: a mesma maneira de falar que os ladróns. Fixouse en todo o demais do novo, no mesmo que nas contas da banda de ladróns. O home non dubidaba, era un mozo e un ladrón.

Pero un día atopou unha machada no bosque. O home adoitaba irse no bosque. Ao volver do bosque, viu á moza. E entón o paso, a mirada, a maneira de falar do novo e todo o demais non pareceron, nin moito menos, os trazos que caracterizaban aos perseguidores.