Boicotear a grandes surpers e hipermercados non foi inventado esta mañá, como a loita contra o consumismo é antiga, aínda que minoritaria. O certo é que en 2017 a nova organización ecoloxista En Vert et Contre Tout na cidade suíza de Neuchâtel decidiu organizar un Febreiro sen supermercado mobilizando a cidadáns voluntarios contactados a través de Facebook. 800 persoas participaron nesta acción de hai seis anos. Ao ano seguinte, en 2018, había 20.000 persoas comprometidas a participar na campaña que, ademais de Suíza, tamén se difundiu en Francia.

Sete anos despois, en 2023, a iniciativa Février sans Supermarché ten o mesmo obxectivo, segundo explican os organizadores: “Queremos fomentar os comercios independentes, redescubrir as epicidades próximas, promover pequenos produtores, impulsar as compras a granel ou a granel, volver levar á xente a pequenos comercios e feiras, non aprender a comprar o que non necesitamos… O obxectivo é tentar cambiar os hábitos de consumo en febreiro e estendelos a todo o ano. (…) Tamén queremos aproveitar este reto para informar ás grandes superficies de que non estamos de acordo co excesivo empaquetamiento dos seus produtos, cos quilómetros de alimal que levan os alimentos, co reformulo das persoas e cos seus prezos, coa presión do comercio de proximidade como pequenos produtores”.

En edicións anteriores, na época de Covid, como tiveron moi en conta que as políticas públicas contra a pandemia reforzaron máis aos vendedores xigantes e máis aos pequenos produtores e vendedores, nesta edición os organizadores do Febreiro sen Supermercados fixeron mención especial ao brusco impacto que o encarecemento da enerxía tivo nos baserritarras, mercados e pequenos comercios independentes. Nos últimos meses puxéronse de manifesto aínda máis as contradicións da agro-industria e o rápido empobrecimiento dunha parte importante da poboación, cada vez máis numerosa de quen deben acudir ás axudas para a adquisición de alimentos.

“Os organizadores –din do grupo Vert et Contre Tout– estiveron en dúbida se cambiaron a iniciativa e decidiron finalmente continuar. O reto non é só un compromiso indutivo de ‘consumir mellor’, senón que permite ás persoas asociarse, axudarse mutuamente e organizar xuntos un sistema de alimentación máis acorde cos seus valores. Porque os cidadáns individuais non son os únicos que sofren os danos da enorme pobreza: os pequenos comercios tamén sofren danos duros, algúns dos cales tiveron que pechar. Os comerciantes das epicistas que venden en granel abriron unha forte demanda de axuda pola desaparición dos seus clientes polos confinamentos establecidos por Covid, e moitos panadeiros tiveron que aserrar as súas panadarías estrangulando o encarecemento da enerxía. (…) Por iso cremos que o Febreiro sen Supermercado ten aínda máis importancia: os comercios independentes, os aloxamentos e as pequenas granxas teñen máis que nunca a nosa axuda”.

Os organizadores suízos da campaña declaran que non reciben ningún tipo de subvención e que o equipo se compón exclusivamente de voluntariado. Por outra banda, danse conta de que vivir un mes sen recorrer aos supermercados non é un pario fácil, sobre todo en zonas onde xa desapareceu todo o comercio e o produtor local, pero tamén en lugares tan afastados no camiño da distopía, procurar escapar das garras dos hipermercados e a agroindustria en pequenos pasos, xa sexa entrar en contacto co baserritarra que ofrece cestas de verduras ou carne no antigo bar do barrio.

Desde este enlace pódense atopar todos os grupos que participan no Febreiro sen Supermercado.