A cidade xa está inmersa nas festas, só hai que mirar este semanario para saber en que barrio lanzaron o chupín e nós tamén estamos a desexar unirnos a vós nas prazas. Bañarse en blancuras salpicadas de cheiro a salitre, rebentar de risa os bordos da barra da txosna, golpear violentamente as cadeiras na primeira fileira de concertos, encher as táboas, ligar libremente, gozar. Hai moito que facer, xa que cada fin de semana antes de entrar en xullo hai festas dun ou outro barrio.

Nestas datas, antes do maratón anual de festas, sempre dicimos que nos nosos colectivos e contornas feministas este ano gozaremos das festas, que nos encheremos de pracer, que ninguén e nada impediranos gozar das festas á carta. Este é o ritual anual, pero é fácil ennegrecer as frontes: ataques continuos de ambiente festivo, invasións do espazo, falta de protagonismo, camiños incómodos para casa, espazos festivos estranxeiros. Menos mal que somos bruxas e a nosa elección é crear e gozar: ocupando espazos que historicamente non foron nosos, creando festas propias, pondo en primeiro lugar corpos e identidades non normativas e representando a diversidade sexual con gozo.

As bruxas, a finais de xuño, empezamos a crear bruxarías, a apilarlas, a organizar akelarres para todo o verán. Porque sabemos facer pracer co lume, pero tamén aprendemos a facer chamas hai tempo. Levamos anos espertando con rabia e enfado nas festas dos barrios e da cidade; o que un día foi unha parranda chea de gozo, empezando polo que deixa a sombra dunha agresión, e estamos fartos diso.

Despois do verán faremos as valoracións, contaremos as agresións, volveremos levar as mans á cabeza unha vez máis. Sairemos da pancarta e desde as institucións subliñarán como estas agresións han ennegrecido a Aste Nagusia ou o espazo festivo de aquí ou de alí. As bruxas somos moitas e facemos moito, pero necesitamos máis bocas para soprar para apagar os lumes que se crearon en toda Donostia. Deberán asumir responsabilidades. Hai que romper coas complicidades, pedir contas ao seguinte, responder coa autodefensa feminista, tecer redes, e por encima de todo, crear espazos onde gozar á carta. Somos bruxas, moitas e moitas, pero non estamos dispostos a seguir recollendo os vosos patriarcas coa escoba. Moito ánimo a todos os compañeiros de viaxe!