A ONU non puido entrar en Myanmar e, por iso, valeuse de testemuños e imaxes para esclarecer o sucedido. Tras entrevistar a 875 testemuñas e ver vídeos e imaxes, acusou ao Exército de Myanmar de xenocidio e de enaltecemento do terrorismo. A organización considera que o xeneral do Exército e outro cinco altos cargos deben ser xulgados porque tiñan "intencións de xenocidio".

O Exército de Liberación de Rohingy, en Arakan, atacou hai un ano unha cabana de policías e militares da zona. Doce persoas foron asasinadas. Tamén houbo vinganza: o exército budista entrou en 59 pobos, arrasou 7.000 casas e matou a 400 rohinyás.

O 25 de agosto cumpriuse o aniversario do éxodo de Rohinyá e moitos deles saíron á rúa a reclamar "xustiza". Na rexión de Rakhine morreron unhas 25.000 persoas e unhas 700.000 marcháronse, a maioría a Bangladesh.

Como os animais

Nunha carta publicada polO Diario.é un desprazado rohingy denuncia as condicións de vida deste e da súa familia: “Si seguimos vivindo así, converterémonos en animais”. Segundo o desprazado, as cousas empezaron a complicarse en 2012, cando mataron a dez persoas en Toung Gu e descubriron que detrás dese asasinato estaba o goberno, como noutros tantos asasinatos. Outro suceso deste tipo rexistrouse o pasado ano, cando se rexistrou un incendio. O Exército de Myanmar prendeu lume a uns 300 cidadáns. Desde entón, o autor da carta non durmiu en casa, polo medo a durmir no monte e entre o barro.

Un ano despois, os membros do Exército trasladáronse ao seu pobo e “tirotearon ao pobo durante varias horas”. Coñecían outras situacións deste tipo e sabían que tiñan que marcharse do pobo. Non querían abandonar o seu país e estiveron unha semana nunha mesquita. Os ataques contra Rohinyá non cesaban e tras o ataque contra dous pobos veciños á mesquita decidiron marcharse a Bangladesh. O profesor que escribiu a carta asegura que viven nun campo de refuxiados e que ten problemas para alimentar á súa familia. El quere volver a Myanmar cando a situación se relaxa, porque cre que pola contra a súa comunidade perderá unidade e relixión.