Fala e sementa o nerviosismo. Mostra como está o orador entre os seus partidarios. Entre os demais porque nos aclara o seu pensamento.

A pluralidade de erros do presidente de Joe Bide está a converterse nun fondo mítico. O mundo de 2024 só o necesitaba. Por suposto, as súas campañas electorais.

Nesta ocasión, a invención de Biden débese á tríada inmigración económica-xenofobia: “Por que China está tan mal economicamente, por que Xapón ten problemas, por que Rusia, por que India, son xenófobos. Non queren inmigrantes. Os inmigrantes son os que nos fan fortes”.

Non é fácil compaxinar tantas excentricidades na súa breve frase. Pero parece que Biden botou rápido.

En xeral, non creo que ninguén probe nunca que a xenofobia atraia o descenso económico. Ao contrario, eu creo que o aperto económico pode sementar e sementar a xenofobia é algo que se constatou mil veces.

Estados Unidos ten unha longa e extensa historia neste capítulo. Preseski, os traballadores inmigrantes de orixe asiática foron historicamente, xunto cos negros, os máis afectados en EEUU. Tanto por vía legal como por ataque directo. O máis sarcástico é que Biden emitiu a súa estupidez ante os herdeiros dalgúns deles nos inicios do Asian American, Native Hawaiian and Pacific Islander Heritage Month. Cando cada un cree a súa propia propaganda, ocorren así.

Inmersos nas precisións, o PIB dos Estados Unidos, modelo e beneficiarios da “apertura”, creceu o ano pasado un 2,5% (coas previsións), mentres que Biden só superou a Xapón (0,9%). Rusia creceu en torno ao 3%, China un 5,3% e India un 6,8%.

Que tamén sufrirán quebradizos económicos? Si, claro. Como a “benvida” de Bidene á inmigración ten algunhas fluctuaciones na fronteira con México. E cando na sociedade americana está a difundirse algo parecido á xenofobia.

Con todo, o único que se rexeitou é que dous aliados (Xapón e India) metéronse no mesmo saco con dous inimigos (China e Rusia). A realidade pasada e actual impórtalle un pouco.

A fábula do emperador espido ten, pois, o remake do século XXI: o presidente espido, máis aló de non darse conta de que está en peles, xulga con entusiasmo a indumentaria dos demais, amigos e inimigos. E, como digo, faltan nenos que denuncien o feito.