Os días 24 e 25 de outubro os sindicatos convocaron folgas en Educación e Sector Público. 30 de novembro Folga Feminista Xeneral e 19 de decembro de novo no Sector Público. Vanse a facer catro folgas no centro durante dous meses, pero seguramente ningunha asemblea dos traballadores. Cada un de nós decidirá individualmente si facemos folga: elección individual e libre… para que non haxa conflitos entre nós.
As reivindicacións da folga mándannolas os sindicatos –os profesionais da protesta subvencionada–, as prioridades da protesta xa estruturadas, pre-prefabricadas… é tan sinxelo, non tes que facer nada, ata que o fan todo. O único que hai que facer, como nun menú, é elixir un ou outro, ou os dous! “A min gústame máis o do 24, fágoo ”. Folga á carta. Isto si que é liberdade nosa, que sorte!
Cre alguén que con este formato de folga prefabricada e subvencionada lograrase un cambio real si non é silenciar a mala conciencia dos traballadores?
O centro atrasou a reunión de seminarios e atrasará as reunións ou avaliacións que estaban nesas datas de folga, planeando o camiño para que non haxa conflito.
Desde a dirección preguntáronnos aos profesores se temos intención de facer folga ou non, e despois comunicáronse os resultados do cuestionario aos pais... para que non haxa conflitos. Logo, o día da folga, iremos á manifestación e os munizipales farannos camiño, parando os coches... para que non haxa conflitos, xa sabes.
O único que falta é pór un taxi do centro ao manifesto.
Niso convertéronse as actuais folgas e afastáronse moito do sentido da folga orixinal, na que, entre outras cousas, era imprescindible crear conflito, desorde e caos. En realidade, esta forma de facer folga ten todos os indicios de puro placebo, un placebo contra a mala conciencia. Folga á carta, pero iso si, sen conflitos, sen desorde. Non quero dicir en ningún caso que non haxa motivos suficientes para facer folga, pero realmente cree alguén que, con este formato de folga prefabricada e subvencionada, lograrase un cambio real si non é silenciar a mala conciencia dos traballadores? Nunha sociedade de benestar en decadencia, non son os medios máis eficaces para garantir que a conciencia serena dos traballadores e a ficción da liberdade de elección non cambie nada de verdade?