Alguén sacou auga da cuneta e meteuse nun tarro de bebidas que había á beira do camiño. A xente que pasaba por alí, encomiáballe, fíxose un gran encanto coa intención daquel descoñecido. Grazas ao forasteiro podían satisfacer a súa sede.

Un día, alguén foi a sacar a auga, caeu nun manancial de alegría e afogouse. Desde aquel momento todo o mundo púxose a falar mal, dicindo:

– A quen se lle ocorreu facer un venado, á beira do camiño?