Esta praga foi substituída por outro verme que lle substituín, xa que desde que se explicou non vin ningunha pista. O verme novo pertence a unha mosca, o gymnostoma Phytomyza. Adultos e vermes chupan a suor. Verme creará logo pupa ou crisálida na parte inferior do allo porro, na metamorfose de maduración. De arriba a abaixo grétase as follas do allo porro, que tamén se desperdician.

Dous vermes son novos na nosa paisaxe. Aínda non coñecen todo o País Vasco, senón que aos poucos se vai pasando polo val, si vai de feira en feira. Porque non teñen inimigos, pronto se pode empeñar en comer un paxaro ou algún outro insectívoro.

Non teñen ningún inimigo nin nome en eúscaro. Recentemente chegados, o simple recoñecemento dános bastante traballo. Pero teriamos que porlles o nome o máis rápido posible, xa que pronto quedamos co nome dun ou outro en castelán… Para min sería bo o "sitsa do allo porro" e a "mosca do allo porro".

O que leva nome é un allo porro e moitas verduras máis. Tamén se inclúen verduras novas. O allo porro tamén foi así. Era unha das primeiras civilizacións no sumerio, coñecían o allo porro e os romanos traíano a Europa. É o símbolo nacional de Gales, lembrando que nalgunhas guerras celebradas no século VII os galeses levaban o allo porro por separarse dos seus rivais. Os anglosaxóns fabricaban pasta dental con seme. No século X, o abade francés Odon Meung recolleu na súa obra Macer Floridus os numerosos usos terapéuticos do allo porro, entre eles para curar enfermidades venéreas.

Nós utilizámolo sobre todo para comer. É unha hortaliza moi estendida na nosa cultura, a diferenza da do sur da nosa. Non están recollidas as historias que foron construíndo as hortalizas na nosa historia, ese traballo facémolo. Os vascos non habemos rehogado a historia da alimentación. Mentres tanto, as expresións din: “Allos porros e Sal, Verduras Duras” e “Millo e Allo porro, Verdura Incandescente”. De feito, verduras e hortalizas. Comida, comida, verduras, hortalizas, hortalizas…