argia.eus
INPRIMATU
Fracasos, estudos, bosques comestibles
  • Cando empecei esta viaxe imaxinábame desde un punto de vista romántico os bosques comestibles: andar entre árbores, saborear froitos suculentos, cheirar flores... pero os bosques comestibles teñen moitas espiñas, fracasos, erratas... Hoxe vou lembrar algúns deses fracasos que me ofreceron estudos bonitos.
Iñigo Arruabarrena 2024ko apirilaren 14a
Argazkia: huelemu.org

O que veño compartir convosco nace da experiencia do proceso de creación do bosque comestible do caserío Olabe. Alí, xunto cos Attard Mathews, comezamos a crear un bosque comestible de 1.300 metros cadrados no inverno de 2021, con 40 especies de árbores e arbustos plantados. Velaquí algúns erros que me deron leccións do que fixen:

1. Plantar árbores demasiado xuntas

A excesiva asociación de árbores é un clásico á hora de crear un bosque comestible. Un domingo pola mañá quéntase a cabeza e introdúcense árbores, ás veces sen planificación, outras veces coa planificación á cola. O resultado adoita ser que as árbores se planten demasiado xuntos. Aínda que nos primeiros anos as árbores crecen pouco, algún día ocuparán un gran espazo no bosque.

A solución é facer un plano antes de empezar a plantar, aínda que sexa un bolígrafo e un anaco de papel. Para o dimensionamiento do espazo, debuxar os diámetros das árbores a escala, representados en redondo. Os factores máis importantes para o crecemento das árbores son o pé, a especie, a variedade e a adaptación medioambiental. Pregunte ben e informe sobre o crecemento (tanto en anchura como en altura) das árbores compradas para evitar que posteriormente se envíen á madeira.

2. Non planificar o control de herba

No clima de Euskal Herria a herba crece de forma espectacular, especialmente na primavera e outono. Temos que ter sempre en mente un plan de control. Tamén é conveniente manter o traseiro das árbores cuberto de material orgánico (palla, la, cartón, achas de madeira...).

Hai tres formas de controlar a herba (sen glifosatos, claro): cortar, pastar animais ou cubrir completamente o voo. Si vas cortar herba, ten en conta que terás que sacar a segadora a pasear e que iso require traballo, así que controla o tamaño do bosque.

Si vas ter que comer animais, ten en conta que hai que protexer as árbores. Para iso utilizaranse redes eléctricas (si as árbores están en ringleira) ou se protexerán árbores illadas, especialmente cando sexan pequenos. As ovellas son os animais máis viables para os bosques comestibles.

Por último, o cubrimiento de toda a terra só é viable en pequenos bosques. Para iso utilice achas de madeira, la, grava ou calquera outro material orgánico.

3. Inicio excesivo

Ás veces o problema é empezar a traballar, por medo. Con todo, cando comezamos, é difícil ampliar o sistema desde pequeno e aos poucos. Cando empezas demasiado grande, as diferentes herbas e traballos para o segundo ano che desaniman. Colle tranquilo, empeza por pequeno!

Hai que ter planificado o destino, o bosque comestible que queremos que sexa. O máis fácil é empezar a plantar en fileiras.

4º. Tentar facelo só

Os bosques comestibles son para gozar e convivir cos de ao redor. Comparte a idea e tenta sacar adiante o proxecto con alguén, sempre é máis delicioso. Iso si, que a soidade non móvache, si tes ganas, é posible actuar só.

5. Descoñecemento do arboledo

Os froiteiros teñen moitos segredos: podas, polinizaciones, tamaños, variedades, adaptacións ao medio ambiente... e é imposible coñecelos ben. Compartir prácticas, lecturas e expertos achegaranche coñecementos. Non desesperes, mantén a altura.

Un proceso é o que che propón o bosque, iniciar a experiencia, vivir os fracasos e, en consecuencia, renovar os estudos. Así é o bosque, así é a vida.