“Nun mundo podre e sen ética, o único que nos queda ás persoas sensibles é a estética” (“Nun mundo podre e sen ética, á xente con frecuencia quédanos a estética”). Estas semanas tiven a frase que me lanzou Makina, empezando pola morte de Rodríguez Galindo e seguindo co audio de Intxaurrondo.

Makina acaba de asasinar a un torturador e con esa frase explica a súa acción. O cómic comezou coa detención da policía Makina, que foi detida na comisaría. De súpeto meten a un anarquista a golpes e continúan golpeando ata que o interrogatorio “se lles vai a man” e senten indefensos. O xefe de policía deixa en liberdade a Maki, que o viu todo, a cambio do seu silencio. Unha vez na rúa, Maki segue á policía até un club, despídese e dispara a tiros. Ion Arretxe foi detido en 1985 xunto a Mikel Zabalza, ao que se lles "foi da man". Unha vez no solo ético de Intxaurrondo alguén lle quitou a capucha, mostrándolle a cara co orgullo que dá a impunidade. Era Galindo. “Colleume polos testículos e retorceume (...) ‘Non perdamos o tempo e empecemos a falar… si non, che retorciré os testículos ata que estale’”.

Non creo que Ivá baseásese niso durante o instituto e con total impunidade, primeiro na revista O Xoves e logo na serie Maquavaja o ultimo choriso de La2, onde vin esa historia sobre ética e estética, porque Galindo morreu 35 anos máis tarde na súa cama. O que si é seguro é que a súa sensibilidade artística levaríao ao cárcere. Que lle pregunten si non a Pablo Hasella o último(anterior) da lista.

O debate sobre o modelo policial produciuse na mesma época, coa axuda dunha gran cantidade de pequenas fogueiras: A violencia policial contra mozas, folguistas, bares ou persoas racializadas; a masiva promoción mediática da oferta de traballo da Ertzaintza e as súas iniciativas; pequenos incidentes para denunciar o encarceramento de Hasélen; denuncia do sindicato policial ESAN contra Ernai; do goberno PNV-PSE de Gasteiz contra os autores do cartel All Pitufos are Bastard... E sobre todo as declaracións de Arnaldo Otegi, asegurando –nese contexto– que os membros da esquerda abertzale están a exporse aos exames de ertzaina, para abrir as portas a que o que hoxe non é realidade sexa mañá si?

Suscitouse o debate sobre o modelo policial, pero non o da Policía, que negou rotundamente. Coa policía pásanos o mesmo que co patriarcado ou co capitalismo: son tan entrados que non podemos imaxinar un mundo sen eles. Cunha gran diferenza: non temos problemas para reivindicar que a nosa utopía é patriarcal e libre de capitalismo; non ocorre o mesmo coa Policía. Reflexo da nosa incapacidade para xestionar os conflitos sen punitivismo, militarismo ou delegacionismo.

Nun mundo corrupto e sen ética en proceso de reputación, o único que nos queda ás persoas sensibles é a ética. Unha ética que seguirá soñando con outro mundo. Sen policía, torturador ou non.