argia.eus
INPRIMATU
Planta
  • Hoxe voume a referir á herba violenta, á herba do cinco veas, á escordadura, á herba venosa ou á prancha. Serán poucos e, con todo, temos un gran descoñecido, coñecémolo a ollo, pero aínda non probamos até que punto sérvenos.
Garbiñe Larrea Iturralde 2024ko otsailaren 26a
Argazkia: Dani Blanco / ARGIA-CC-BY-SA

É unha familia con moitos familiares. Dado que a maior parte dos estudos farmacolóxicos e clínicos realizáronse co macho ou a espada (Plantago lanceolata), tomarei como modelo este. Existen varias especies de composición e propiedades similares, sendo a máis coñecida a Plantaina femia ou Plantago major. Pode ser equivalente pero non en todas as sustancias activas e actividades terapéuticas.

Segundo a frase de Althabe (“Amaberjina bestordüz haitatü zin plantaña para fortalecer as dores de todo quhiristi”), a madriña escolleu a planta para curar as dores de todos os cristiáns. Paréceme que é moito dicir, pero é verdade que serve para curar as dores de moitos cristiáns e non cristiáns.

Sábese que contén vitamina C, zinc e potasio, acedo acetilsalicílico, mucílagos, saponinas, pectinas, taninos, alcaloides e un glucósido cromogénico. A súa capacidade é antiinflamatoria, adstrinxente, cicatrizante e antihistamínica. É famosa polas vías respiratorias, xa que as membranas acóuganse pouco como ela. Para expulsar mocos, para acougar a dor de garganta, deberiamos ter un jarabe en casa cando teñamos ronquera ou catarro. Tamén é axeitado para quen padece asma e bronquite, xa que é axeitado para o seu uso a medio e longo prazo, polo que é bo para enfermidades crónicas.

O recentemente falecido Gorka Setien escribiume achegando: “Gustaríame comunicarche que curei a tose de culler de pequena co persoal. O médico Bidaurrazaga ensinoulle á nosa nai que pasase as planeras en fresco polo licuador e preparounas nun vaso cunha culleriña de mel. Tomábao unha vez ao día”.

Moitos ven que empeza a tomar para as vías respiratorias e axúdalle á dixestión, oh sorpresa. De feito, actúa contra toda inflamación e axuda moito ao estómago en casos de gastritis e úlceras. A tendencia ás diarreas caracterízase por unha diminución do intestino groso, o que demostrou ser especialmente axeitado para quen padecen síndrome tanto de intestino irritante como doloroso. Para tratar a dor de estómago, a miúdo recorremos á manzanilla (Matricaria chamomila), pero coa axuda da camomila veriamos que estamos a tomar un remedio moito mellor.

Agora na primavera poranse de moda os alimentos de arroz de dez días, os "detox verdes" e os lavados de fígado pouco recomendables, ideados exclusivamente para dar a madeira ao aparello dixestivo e deixalo máis tenso do que antes había. Quen senta mal despois dalgunha ocasión ten o persoal esperando, que tome a infusión en xaxún cada mañá, tres meses seguidos.

Tamén deberiamos ter persoal cando chegue o verán. Porque do mesmo xeito que no uso interno no inverno, no verán axudaranos no uso exterior a utilización de plantas oleatos ou ungüentos. De feito, as feridas, as bochas, as queimaduras, as picaduras de insectos e os golpes de vea de abrasión cúrannos moi ben.

Polo seu carácter uterotónico, non se recomenda durante o embarazo e a lactación.