O sector do metal agrupa a uns 50.000 traballadores e está a levar a cabo paros e folgas para lograr un convenio digno. Iñigo Urkullu púxose de parte da patronal biscaíña e asegurou que "fixo todo o posible por chegar a un acordo".

Como pode dicir a patronal que fixo todo o posible, cando levan meses sen acordo e os sindicatos responderon con unidade de acción para facer fronte á situación? A pesar do que hoxe parece imposible, nun momento dado chegará ese acordo, e entón verase que a patronal que defende Urkullu non fixo o suficiente nos meses anteriores. Pero entón o lehendakari calará.

Pero non nos debería sorprender esa actitude do lehendakari. Durante toda a lexislatura demostrou a que lado está neste partido, sempre coa patronal e coas grandes empresas. O inquilino de Ajuriaenea témolo todos os días en EiTB e na prensa: alguén viu algunha vez á beira dos traballadores ou sindicalistas? Nas manifestacións populares? Coas vítimas do amianto? Nas protestas contra os desafiuzamentos ou os accidentes laborais? Foi Urkullu, unhas poucas horas de seca, á beira dos pensionistas vascos que van a Madrid a pé?

Pois non, ninguén o viu aí, porque non baixará a ese solo social. El defende á patronal, ao TAV, ao mundo financeiro e ás compañías. Trátase con eles nos "almorzos de traballo", lugares onde ninguén será obxecto de crítica, e onde todo son saúdos amables e afagadores. Desgraciadamente, é o presidente da patronal. Que triste e vergoñoso o seu papel!