- Pasaron 38 anos desde a masacre de Pasaia, na que as forzas policiais asasinaron a tiros a catro membros dos Comandos Autónomos Anticapitalistas. "É un deber ético e político dos comunistas lembrar aos militantes revolucionarios que deron a súa vida na loita por acabar coa opresión de clase", afirmaron os Consellos Socialistas de Oarsoaldea, Urola Erdia e Iruñerria.
Catro membros dos Comandos Autónomos Anticapitalistas, Dionisio Aizpuru Kurro, Pedro Mari Isart Pelitxo, José Mari Izura Pelu e Rafael Dáas Txapas, foron asasinados en 1984 pola Policía española na emboscada de Pasaia (Gipuzkoa). As forzas de Policía tiñan preparada unha emboscada na bahía de Pasaia, e mataron aos dous azpeitiarras e aos dous irundarras con 113 balas.
Con motivo do 38 aniversario da masacre, os Consellos Socialistas de Oarsoaldea, Urola Erdia e Iruñerria publicaron unha declaración conxunta baixo o título Na memoria do movemento obreiro. Ademais, organizáronse actos políticos en Azpeitia (Gipuzkoa) e Pamplona/Iruña (Navarra). O pasado 19 de marzo tivo lugar o acto de Azpeitia no Centro Socialista Escravas, mentres que en Pamplona lembrouse onte ao catro militantes asasinados no barrio da Chantrea.
En 1984, Rosa Jimeno, membro dos Comandos Autónomos Anticapitalistas, foi secuestrada e torturada pola Policía Nacional antes da emboscada, e Joseba Merino, militante de Kurro, Pelu, Pelitxo e Txapas, é o único sobrevivente da emboscada. Tanto Jimeno como Meiriño asistiron ao acto organizado polo Consello Socialista de Urola Erdia en Azpeitia e plantaron unha árbore ante o Centro Socialista Esklabak en recordo do catro falecidos.
Na memoria do movemento obreiro
"A masacre de Pasaia é o caso paradigmático da brutalidade que utiliza o estado capitalista contra a militancia política revolucionaria", afirmaron os Consellos Socialistas de Oarsoaldea, Urola Erdia e Iruñerria. Lembraron "a todos os revolucionarios que deron vida na loita", e "en particular, ao seu compromiso militante e á lexitimidade da loita".
"Os ensinos do pasado e a memoria son imprescindibles para construír o futuro, entre elas, a achega do Movemento Autónomo ao proceso revolucionario. Para lograr a emancipación do proletariado, subliñaron a necesidade da independencia política e levárona á práctica, é dicir, o auto-organización da clase traballadora", proclamaron o tres Consellos Socialistas.
Doutra banda, subliñaron que "é un deber político e ético dos comunistas lembrar aos militantes revolucionarios que loitaron por acabar coa opresión de clase, para manter vivos os seus nomes e as súas loitas na memoria colectiva da clase traballadora". "Só a revolución faralles xustiza de verdade", engadiron.
