- Nunha época na que vivían en plena militancia; despois de separar o traballo remunerado e os tempos de militancia no seu día a día; e cando se fixeron nais... empezáronse a crear a súa profesión para poder traballar en horas de traballo o feminismo que até entón traballaran militarmente. O remedio, o exercicio e a vixilancia da militancia, é coma se tratásese de facer malabares. “Estabamos moi a gusto no movemento feminista pero de súpeto vímonos a nós mesmos fóra de aí, porque non podiamos seguir ese ritmo. Agora traballamos nun espazo e un horario axeitado para nós”, explicaron os seus compañeiros. O 19 de xuño organizouse un paseo interactivo en homenaxe ás mulleres que saíron por primeira vez ao Alarde de Irun.
“Nós vimos do movemento feminista” din orgullosas as compañeiras da asociación Pare. “Pasamos moitos anos no movemento feminista de Irun. Cada un de nós tiñamos o noso oficio e empezamos a ser nais e, debido aos traballos de coidados, nun momento quedamos sen espazo para a militancia”.
Son tres os membros da asociación que se atopa na rúa Pare. Dous deles teñen tres fillos pequenos e o outro está embarazada. Están nun momento delicado, por tanto, para unilo todo.
Pero están a facer camiño: ao principio, cada un reduciu a xornada laboral que tiña na súa profesión para poder dedicar un pouco de tempo ás tarefas da asociación Pare. E aos poucos, cada vez ofrécenlle máis a Parean: hoxe o que fan nesta asociación é o único traballo remunerado para dous dos seus membros. Pero, de momento, as tarefas de vixilancia ocupan a maior parte das súas horas diarias: “Na asociación Pare decidimos que a nosa xornada completa sexa de 32 horas, xa que queremos dar espazo ás tarefas de coidado. E con todo, ningún de nós ten unha semana laboral de 32 horas”.
A compañeira mostrouse satisfeita co que se está facendo: “Este traballo éncheme moito e estou moi orgulloso. Sempre estaba a pensar niso, pero sempre tiña medo de deixar o traballo e dar o paso. Agora, teño o orgullo de empezar a andar por un novo camiño que cada cal elixiu”.
A soberanía do traballo non é o camiño máis cómodo, pero este curso foron especialmente conscientes do seu valor: “A soberanía do traballo é o elemento principal dunha vida habitable. Si xa de seu é difícil compaxinar traballo e coidados, na pandemia foi practicamente imposible. Para poder facer fronte a este duro curso, para nós foi imprescindible ter esa confianza entre nós, sentir o noso proxecto e poder organizalo á nosa maneira. Valoramos especialmente neste curso a soberanía do traballo, que estea nas nosas mans”.
Dúas formacións: militancia e académica
“Nós no primeiro movemento feminista faciamos proxectos desde a militancia, a práctica e a ilusión”. Como necesitaban titulación para poder traballar coas institucións, empezaron a realizar o Máster de Igualdade “así e compaxinamos ambas: a mochila que xa tiñamos é moi valiosa para nós e dá o que os títulos non dan; e a iso engadímoslle unha titulación para demostrar ante as institucións que temos a oportunidade de traballar”.
Algúns dos proxectos que se puxeron en marcha no movemento feminista han creado o que agora fan dentro da súa xornada laboral:
Paseos interactivos
“Fai uns 12 anos démonos conta de que nas rúas do pobo case non había nomes de mulleres. Entramos no arquivo municipal cun historiador do pobo, sacamos algúns nomes, puxémonos en contacto con todos os partidos políticos e fixémoslles chegar un informe coas propostas de nome. Co paso dos anos, as mulleres que nós propomos teñen hoxe a rúa en Irun. Antes eran tres as mulleres que aparecían no rueiro e agora son doce, adiantouse un pouco, pero aínda queda traballo”, explicaron os membros da asociación.
Estas mulleres, a pesar de ser da rúa, déronse conta de que no pobo ninguén sabe da súa achega. Para dar resposta a esta necesidade, os membros da asociación Pare crearon un documental, presentárono en todas as escolas de Irun e realizaron unha excursión para redondealo con todas as escolas.
Como desenvolvemento desta excursión, crearon paseos interactivos para calquera cidadán e cidadá: “Na nosa web hai paseos deste tipo que calquera persoa pode realizar facendo varias paradas na cidade, e en audio ou en PDF pódese recoller a súa historia”. Os centros educativos de Irun aprecian e aproveitan este material. Entre as mulleres que teñen nome de rúa hai individuos e colectivos que traballan nos oficios que as mulleres realizaron ao longo da historia: cerilleros, limpadoras de roupa, recaderas...
Este ano cúmprense 25 anos da primeira saída de mulleres no alarde de Irun. “Para conmemorar o aniversario, para homenaxear a estas mulleres e para reivindicar que a loita debe continuar (porque non acaba até conseguir o alarde igualitario), organizamos un paseo interactivo na cidade no que recollemos o que deron estes 25 anos e homenaxeamos a estas 57 mulleres”. Realizarase o sábado, 19 de xuño, ás 11:00 da mañá, desde a praza de San Juan. Para participar é necesario inscribirse en info@parean.eus.
De bordos
Tal e como se ve na forma de traballar e nos proxectos que realizan, o feminismo sempre se insere na súa actividade, pero tamén se traballan outros ámbitos: “O proxecto que temos agora nas nosas mans está relacionado coa segregación escolar. Nos nosos proxectos tentamos compaxinar o tema das persoas inmigrantes co das persoas maiores.En definitiva, somos unha asociación que traballa por eses colectivos que están nas marxes, buscando o seu benestar”.
Ficha
Que fai: O noso obxectivo é conseguir o benestar real das mulleres, das persoas inmigrantes e das persoas maiores a través de proxectos innovadores.
Número de traballadores: 3
Fundada en 2015, a Asociación constituíuse en 2020, pero os seus traballadores incorporáronse á mesma.
Localización: Irun.
Contacto: info@parean.eus