Oficialmente, Palestina sofre a Nakba desde 1948. Feridas sanguentas para o pobo palestino. Desde entón, a Resistencia estivo presente. Así mesmo, a propia Resistencia estivo condicionada polo acordo de Oslo (1993) e polas forzas reformistas e burguesas palestinas.
Recentemente, a Resistencia palestina uniuse nun mandato conxunto, mantendo a soberanía de cada unha das institucións. En maio de 2021 quedaron reflectidas as capacidades da resistencia unitaria. Non só para impedir a destrución de Palestina, senón para responder os ataques do sionismo, para destruíla.
O eixo da resistencia logrou un triunfo táctico e estratéxico en Palestina. Ademais de pór nervioso ao exército sionista, a propia sociedade sionista (salvo excepcións) sentiu medo por primeira vez desde que Hezbolá (Líbano) derrotou ao exército sionista.
"En maio de 2021 quedaron reflectidas as capacidades da resistencia conxunta. Non só para impedir a destrución de Palestina, senón para responder os ataques do sionismo"
O eixo da resistencia ten claro cal debe ser a súa tarefa. Hoxe gañaron unha batalla, pero os países imperialistas están a traballar para que o próximo partido non sexa tan desgraciado para eles. Nese sentido, o futuro non pode ser máis que o da loita.
Na nosa opinión, o proletariado do mundo sabe que neses territorios non se pode desenvolver unha loita de clases avanzada (baixo o concepto europeo) sen superar o imperialismo. Alí as contradicións son tan grandes que a loita de clases non poderá alcanzar un nivel máis alto si non é derrotando por completo ao imperialismo/sionismo.
Cada un no seu terreo, evidentemente. Con todo, ás veces temos que superar o ámbito de partido e do territorio, e establecer un plus a favor do que todo está a dar en contra do sionismo/imperialismo. Cando o dicimos todo, non falamos do lecer que cada militante dedica á militancia, senón de loitar e, en moitos casos, de morrer.
O noso pensamento coincide co eixo da resistencia (Líbano, Siria, Iraq, Palestina, Iemen, Irán), é dicir, con ser o inimigo do imperialismo. Na medida en que o imperialismo é unha fase do capitalismo, temos que profundar nos contrastes e dinámicas de información.
Na medida en que o persoal mundial estea coordinado polas súas organizacións de vangarda (e na medida en que saiba ler os acontecementos que nos describen outros de América, Asia e Europa), vai dar pasos importantes.
Por un Movemento Socialista Revolucionario de Liberación Nacional, capaz de liberar Euskal Herria e que axude aos proletarios do mundo a realizar unha imprescindible coordinación e achega.