A Lei mordaza cumpre seis anos, e os datos deste seis anos demostran a importancia e fortaleza do instrumento represivo para facer fronte aos Dereitos Sociais, Civís e Políticos, xunto co novo Código Penal, tanto para o Estado español como para os poderes económicos. Desde a súa entrada en vigor o 1 de xullo de 2015, os ataques de policías contra dereitos sociais, civís e políticos non cesaron nin sequera na época do coronavirus. A persecución xudicial e policial e o control social da protesta social e política víronse reforzados de forma constante no Estado español.

Durante este seis anos, a liberdade de expresión, o dereito a mobilizarse e o dereito a recibir e difundir información sufriron recortes tremendos nun Estado español debilitado, inmerso na crise sanitaria, territorial, económica, política e tamén social.

Cidadáns, activistas sociais, sindicais ou políticos pagaron a súa valentía para facer fronte a esta situación, xa que a Lei Mordaza está preparada para destruír a protesta de colectivos e cidadáns polo sete razoes que recolle.

Primeira. Ao ter a Lei mordaza baseada en procedementos administrativos, na súa aplicación desaparecen as principais garantías que existen en todos os procedementos sancionadores ou penais, entre elas a presenza do xuíz e, en consecuencia, a decisión dítase sempre en prexuízo do emprendedor social.

Segunda. A Lei mordaza restrinxe o dereito á liberdade de reunión, manifestación, expresión e información en nome da seguridade, sempre en detrimento do emprendedor social.

Terceira. Debido á seguridade persoal do axente, ou das súas familias, a Lei Mordaza prohibe a difusión de imaxes policiais, datos persoais ou profesionais e, en consecuencia, pecha as portas a un importante medio de proba de defensa, sempre en detrimento de a activista social.

4.º Lugar da obtención. A Lei mordaza, ao regular o valor probatorio da Policía, dá valor probatorio á súa palabra, contraviniendo o principio de igualdade procesual e o dereito de defensa e presunción de inocencia, sempre en detrimento do activista social.

Quinta. Na aplicación da Lei mordaza vulnérase o principio de legalidade porque todo exercicio dun poder público non se fai conforme á lei vixente e a súa xurisdición, senón á vontade dos axentes da Policía, sempre en detrimento do activista social.

Sexta. Os datos apuntan a unha clara tendencia a castigar os movementos sociais ou as dinámicas asociadas, o que pode deberse á creación dun marco de impunidade para a Policía, sempre en detrimento do emprendedor social.

E sétimo. De todo o anterior despréndese que a Policía e todas as Administracións utilizan o dereito penal de forma clara e rotunda para defender o statu quo actual e, en xeral, como arma de represión contra os movementos e organizacións que cuestionan a súa actuación, sempre en detrimento do emprendedor social.

E iso sucedeu no Estado español en 766.416 ocasións entre 2015 e 2019, é dicir, antes do inicio da pandemia da COVID-19 en marzo de 2020. Desde entón os resultados deterioráronse moitísimo.

En toda Hego Euskal Herria o resultado é igualmente impresionante. Hai outros miles de sancións da Policía Nacional, Garda Civil e Policía Municipal contra os activistas sociais de ámbito local por municipio. En total, nos catro países, a estimación máis segura é de máis de 28.000 expedientes. Máis de 8.000 deles están directamente relacionados cos dereitos sociais, civís e políticos, entre 2015-2019. Aquí tamén en 2020 e 2021 os datos deterioráronse moito.

Foilles indiferente golpear ao movemento a favor dos dereitos da vivenda, o movemento ecoloxista, o movemento feminista, a favor dos presos vascos, o movemento de parados e precarizados, o castigo aos que quixeron utilizar a lingua materna, a expulsión dos refuxiados… A maioría dos axentes sociais, sindicais e políticos de Euskal Herria pediron que se derrogue a Lei Mordaza unha vez. Pero non caso até agora.

Pero agora é posible. Coa nova maioría parlamentaria que se formou en Madrid, o Goberno de Sánchez ten a posibilidade real de derrogar a Lei mordaza. Non pedimos ningunha iniciativa reformista que “democratice” a Lei Mordaza, artigo 155 contra os movementos sociais, o que pedimos é que se rexeite a Lei mordaza.

Temos que ser incapaces de dobregarnos na defensa e na práctica dos nosos dereitos e liberdades. A nosa resistencia non violenta debe ser firme e constante, xa que esta práctica destruirá todo o seu discurso xurídico político. Queren a nosa violencia para ilegalizarlo todo e lexitimar socialmente o ataque contra eles. Son provocadores profesionais, pero non imos caer no seu xogo.

Temos que converter a represión, a regresión e a centralización do Estado en instrumentos para fortalecer o noso proxecto de liberdade. Cantas máis agresións contra nós, máis respostas movilizadoras temos que responder. Niso debemos ser máis fortes, infatigables, constantes, tenaces. Debemos desenvolver estratexias de resistencia civil e desobediencia. É a quenda da desobediencia civil, da acción directa, da resistencia popular, da falta de colaboración… da revolta da construción nacional e social.

Basta de leis!

Desobediencia adiante!