Segundo a publicación Eldiario.é, o 27,5% das mulleres que deron a luz nos hospitais públicos do Estado español realizaron unha episiotomía en 2018. A Organización Mundial da Saúde (OMS) recomenda que a intervención se realice só cando sexa necesario, é dicir, cando o neno ou a nai estean en perigo e necesiten asistencia médica para o parto. Con todo, adoita ser unha práctica habitual nos hospitais, que en moitos casos realízase sen o consentimento da muller. Realízase unha incisión cirúrxica mediante bisturí ou tesoira no perineo do parto, na parte que vai da vagina ao ano, para facilitar a saída do bebé, á que se lle pon puntos. Está demostrado que pode ter secuelas físicas e psicolóxicas como a dor crónica, a incontinencia ou a tensión postraumática.

Na década dos 90 tratábase dunha regra de episiotomía; calcúlase que o 87% dos partos facíase así. En 2006 a episiotomía realizábase no 54% dos partos e en 2018 no 42% dos partos. Aínda que ano tras ano a porcentaxe reduciuse, segue sendo moito máis alto do recomendado, cunha episiotomía que debería usarse en menos do 15% dos partos e que actualmente se sitúa en case o 30%.

Violencia obstétrica

A episiotomía é unha das violencias obstétricas denunciadas por varias mulleres nos últimos anos. Eldiario.é recolleu numerosos testemuños, un deles ocorrido no hospital público de Bilbao. Unha nai denunciou que en 2012 foi ter un segundo fillo, moi dilatado e sen ningún tipo de problema, xa que o parto non presentaba risco algún. A muller observou que a comadrona collía un instrumento: “Non me dixo nada, pero vino claro. Díxenlle que non quería episiotomía e respondeume que era el quen decidiría. Repetino seis ou sete veces. Non me deu ningunha razón para que me cortase. Apoiei as mans no periné e rogueille que non me interrompese. Tiña medo. De súpeto sentín que a miña filla saía moi pronto. Entón souben que me fixo un corte”. Posteriormente, varios profesionais aseguráronlle que no seu caso non era necesaria a episiotomía e presentou unha denuncia no xulgado, que foi rexeitada. O acusado explicou que sufriu secuelas físicas e psicolóxicas ao longo dos anos.