“A Orquestra de Terrestres é o traballo máis ‘atolondrado’ e divertido que realizou Lotura Films até o momento. Os directores Joseba Ponce e Imanol Zinkunegi inspiráronse no libro infantil Harkaitz Cano (Elkar, 2013) para realizar esta longametraxe de animación, pero tal e como anunciaron, tiveron a oportunidade de realizar un “tratamento diferente” tanto no musical como no histórico.

Un grupo especial de músicos é o protagonista da película A Orquestra de Terra. As persoas que vivirán na procura do éxito, e as relacións que terán entre elas, reflectirán as diferentes actitudes que se poden adoptar ante a vida: soñadores, vividores, orgullosos, erománticos, omniscientes, egoístas... a través desa diversidade de personaxes, a diversidade que nos mostra esta sociedade e as contradicións que dela nacen con frecuencia.

Unha orquestra curiosa

Non hai máis que mirar aos membros deste peculiar grupo para ver esa diversidade: Manu, por exemplo, é un varredor. Si, barredero. Con este peculiar instrumento e a súa actitude positiva, tentará levar á orquestra á cima. Terá ao seu lado a Croquanti, un cantante lírico con bigote e aspecto serio que decide abandonar a súa familia e lanzarse á aventura. E Aldika, o contrabajista: coas súas lentes vai estar atento a todo menos cando se pon nervioso. Porque entón empeza a notar o picor nos sobacos e, bo, como todos sabemos, non é fácil.

Outro dos integrantes deste peculiar grupo de músicos é o percusionista Osoki, amigo íntimo do barrendero Manu, pero, a diferenza del, un quejumbroso. E os irmáns Perfumetti, sempre ben vestidos, cos seus instrumentos de vento na man: foron músicos de circo, pero agora andan á deriva, acompañados por unha cabra chamada Presidente. Salegi é outro dos amantes dos traxes. Bo, traxes, diñeiro, luxo... e como a maioría das persoas que teñen esas afeccións, é un estafador profesional.

O grupo de personaxes curiosos está formado polo saltsero paxaro percusionista Kiriki, a pianista namorada Ronsel e Aisha, a colaboradora de Manu e a narradora de historias.

Froito do traballo en equipo

Non empezaron de cero os que fixeron unha Orquestra terrea: os dous directores, Joseba Ponce e Imanol Zinkunegi, xa traballaron xuntos na película Lur eta Amets (2020). Pero cada proxecto é un novo reto e, no caso das películas de animación, require un gran traballo en equipo, especialmente no que se refire ao tratamento da imaxe. No caso da Orquestra Lurtarra, o proxecto contou cun equipo de dez persoas no campo da animación: Equipo: Javi Ojuel, Gorka Etxeberria, Enrique Morente, Arkaitz Alastuey, Aitor Etxebeste, Laura Domínguez, Mikel Louvelli, Ignacio González folgado, Jorge Madejón e José Ángel Lopetegi.

En 2014, gañou o Premio Euskadi de Literatura Infantil e Xuvenil en Eúscaro polo libro que leva o mesmo título de Harkaitz Cano, e o guionista foi o propio escritor lasartearra, xunto a Eneko Olasagasti.

Ao tratarse dunha película protagonizada por músicos, a banda sonora tamén é unha cuestión a ter en conta. Non hai máis que mirar a quen participou para ver que hai que prestar atención a ese aspecto: ademais de dirixir a película, foi o propio Joseba Ponce (Dut, Kuraia, Lisabö, JP Lohian) quen se encargou diso. Tamén actuaron The Aggrohorns (Ion Celestino, Adrián Martínez, Pablo Maza) e o compositor donostiarra Joserra Senperena.

Tamén entre os que puxeron voz á canción, moitos nomes coñecidos: Libe Garcia de Kortazar (Neubat, izaki Gardenak, Libe, Pasadena), Lide Hernando (Liher), Imanol Zinkunegi, Iñigo Etxarri, Joseba eta Julen Ponce, Mikel Kazalis (Estigia, Anestesia, Negu gorriak, Kuraia..) e Faia.