Escribiuse moito sobre o intento de golpe de estado e nesta ocasión, o xornalista e escritor español Carlos Fonseca publicou o libro 23F, A Farsa (Praza & Janés, 2024, ‘A Fraude de O23’), no que denuncia que a investigación que se fixo até agora é unha “trampa” e que se trata de reconstruír a historia. Na súa opinión, “non se quixo explorar en todas as complicidades e buscouse castigar ao menor número posible de persoas”.

A información oficial sobre o intento de golpe está en segredo até 2031, pero en 2020 o Tribunal Supremo de España autorizou a Fonseca a explorar na causa xudicial. Como consecuencia desta investigación, Fonseca afirma que o día do golpe de estado, o xeneral Alfonso Armada tentou falar dúas veces co rei Juan Carlos I: un ás 19:00 e non o conseguiu; outro ás 21:00, e entón si, o rei autorizoulle a propor unha concentración cos membros do PSOE, do PCE e da UCD. Fonseca baséase nas declaracións do xuízo do entón secretario xeral da casa real Sabino Fernández do Campo para chegar a esas conclusións.

Segundo explica Fernández do Campo na súa declaración xudicial, o rei autorizou ante si ao Exército Xeral a entrar no congreso e a realizar esa oferta de goberno. Pero, como denuncia Fonseca, non todas as versións oficiais son iguais, e di que na sentenza do Consello Superior de Xustiza Militar aparece que o xeneral Gabeiras do Estado Supremo concedeu esa autorización ao Exército a petición do director xeral da Garda Civil, Aranburu Topet. Por tanto, desméntese a declaración de Fernández do Campo.

Vicepresidente Felipe González

O Exército pretendía entrar no Congreso español e ampliar esta oferta aos deputados e xefes de goberno secuestrados no mesmo. O coronel tenente da Garda Civil Antonio Tejero e os seus gardas recibiron o congreso desde a mañá. Pero o Exército non conseguiu entrar no congreso para facer esa oferta, como se di, cando Tejero decatouse de que o do goberno de concentración non lle deu permiso para facelo, porque el cría que o goberno estaría formado por unha xunta militar.

Para os militares españois, o presidente do Goberno español, Adolfo Suárez (UCD), estaba a ir moi lonxe durante a transición tras a morte do ditador Franco, e o obxectivo do golpe de estado era frear esa dirección. O goberno de concentración dirixiríao un militar, o Exército, que sería presidido polo entón secretario xeral do PSOE, Felipe González. Tamén se mencionou que o rei de España doou un millón de dólares a Adolfo Suárez para que abandonase a presidencia do goberno.

Fonseca afirma na entrevista realizada polo xornalista Jesús Barcos de Diario de Noticias: “Que pasaría si o Exército conseguise entrar no congreso? Quero pensar que os deputados non aceptarían a súa proposta. Si non, o golpe tería éxito”.

Fonseca non é a única que alargou a acción do goberno de concentración, que se mencionou desde os días posteriores ao intento de golpe, pero sempre estivo pendente en que medida o rei español impulsou ou autorizou a iniciativa. O veterano xornalista dereitista español Luís María Ansón dixo estes días que o rei tiña coñecemento diso; Ansón, entón xefe da axencia de noticias EFE, referiuse con frecuencia á súa participación en diversas reunións e faladoiros previos ao golpe. Estas teses foron xa publicadas hai dez anos pola prestixiosa xornalista dereita Pilar Urbano.

No libro O 23-F e os outros golpes de estado (Ou-23a e outros golpes de estado ), publicado hai catro anos polo historiador Roberto Muñoz Bolaños, tamén se puxo de manifesto esa implicación do rei, e nel dise que o rei de España autorizou á Armada a que introducise o congreso e fixéseo ás 23:00 horas. Neste libro analízanse os intentos de golpe de estado que tiveron lugar en España entre 1975 e 1986 e aquí pódese ler o que o Público publicou en 2019 sobre este libro.