Como é sabido, o Departamento de Educación da CAPV desenvolveu un pacto que constitúe a base dunha Lei de Educación. O obxectivo foi desde o principio perpetuar o sistema educativo dual actual e garantir o futuro da rede privada, tal e como esixían as patronais de educación hai tempo. Neste sentido, e atendendo á drástica caída da natalidade, está claro que a política do Departamento terá graves consecuencias para a educación pública e para o futuro dos traballadores que traballan nela. De feito, no pacto por sentar as bases da Lei de Educación non se dá á escola pública un lugar central que debería ter no sistema educativo, nin se prioriza sobre os centros de titularidade privada. Dito doutro xeito, o pacto educativo desenvolvido polo Departamento de Educación e apoiado pola maioría dos partidos políticos pon en dúbida o futuro do persoal da educación pública. Exemplo destas políticas educativas é a realidade de Amurrio, onde mentres se pecha a liña na escola pública os centros privados se conciertan con diñeiro público para mantelos abertos.
Mentres o Departamento de Educación desenvolvía as bases do concerto, coma se fose unha serpe de dúas cabezas, falaba cos sindicatos do seu compromiso de manter o persoal actual. Aínda que somos conscientes das contradicións que supón esta actitude, como representantes dos traballadores, nunca renunciamos á negociación e loitamos por atopar físgoas que redunden en beneficio do sistema educativo en todas as ocasións nas que se nos concedeu praza.
"Aínda que nesta ocasión demos o noso consentimento, que ninguén entenda que damos un cheque en branco ao Departamento"
A miúdo fomos caricaturizados por manifestar a nosa oposición nesta loita. Desgraciadamente, aínda hai quen, temendo á confrontación, non posúe as capacidades propositivas e construtivas que ten. Ou o que é o mesmo, que non estea capacitado para aceptar as discrepancias.
Froito destas negociacións e loitas, o Departamento presentounos un documento que reordena a dotación de persoal ou recursos. O documento ten luces e sombras. Por unha banda, haberá máis recursos aos centros e moitos deles converteranse en estruturais. Doutra banda, profúndase na autonomía dos centros potencialmente perigosos ou no liderado das direccións, existindo incerteza na forma en que se van a destinar algúns recursos (contratos programa, por exemplo).
Si a vontade do Departamento de Educación fose mellorar a calidade da educación pública, aplicaría estes recursos unilateralmente, como sempre o fai. Nesta ocasión, con todo, a chegada destes recursos está condicionada polo visto e prace dos sindicatos. Dito doutro xeito, dunha vez por todas necesitan a aprobación dos sindicatos, por que?
En Steilas temos claro que o Departamento de Educación é o responsable da dotación de recursos e da supervivencia dos centros públicos e dos traballadores que son da súa competencia directa. Pero, ao mesmo tempo, aínda que facemos unha lectura crítica da actuación do Departamento, temos claro que nós temos unha responsabilidade cos traballadores e cos centros. Por iso, aínda que nesta ocasión demos o noso consentimento, que ninguén entenda que damos un cheque en branco ao Departamento. Pero é unha decisión que tomamos con responsabilidade. Lamentablemente, a responsabilidade que hoxe lle falta ao Departamento de Educación en relación coa educación pública. E aínda que asinemos, seguiremos mobilizándonos a favor da educación pública e das condicións laborais dos traballadores, na rúa e nas mesas que afectan á educación pública, como nas mesas de seguimento da dotación dos centros, mantendo firmemente as nosas reivindicacións, facendo as achegas, alegacións e denuncias que sexan necesarias.