- Contoume como deu a luz a súa avoa no caserío, tanto a súa nai como o seu catro tíos. Tivo medo ao preguntarlle: “Medo a que?”. Si o parto é un proceso que estamos a realizar instintivamente, tanto nós como os animais, ao longo de millóns de anos, por que temos tanto medo? medo á dor, medo a que algo saia mal… ese medo foi o que nos levou a medicalizar o parto? Ou é que a suposta seguridade no hospital fíxonos desconfiar das demais opcións?
Nese afán de reducir riscos, pasamos dun proceso natural a unha enfermidade que hai que atender no hospital, o que nos levou a prescindir da posibilidade de vivir un parto que se deu na intimidade do fogar, protexido por persoas de confianza e sen pór límites aos impulsos do corpo. Os estudos realizados indican que, nos casos de embarazo de baixo risco, si tómanse as medidas oportunas e cóntase cun grupo de profesionais, os partos domésticos non supoñen maior risco que os partos hospitalarios. Por tanto, en lugar de responder con medo á embarazada, por que non ofrecémoslle toda a información? É un proceso seguro cos profesionais e, afortunadamente, contamos cos recursos que nos ofrece o hospital para poder utilizalo si o caso requíreo. Con isto non quero dicir que o parto en casa sexa mellor que o parto no hospital, o que reivindico é o dereito de cada muller a decidir libremente.
Ao fío dun discurso das matronas das saias comprendín que podía dar a luz en casa cun baixo risco
Por mor dun discurso das matronas das saias comprendín que podía dar a luz en casa cun baixo risco. Estaba novo e san, coideime moito durante o embarazo, estaba forte física e mentalmente e era a mellor axuda que podía ter a miña parella. Estaba ben informado, coñecía os perigos, así como as matronas que me atenderían. Coñecía o seu proxecto e vin que eran profesionais cualificados. Era o primeiro que quería que a miña filla nacese sen problemas. Alguén o pon en dúbida?
Desgraciadamente, a posibilidade de vivir en casa un proceso máxico e fermoso que é o parto, hoxe en día é un privilexio no noso país e no Estado español. Mentres que en Reino Unido, Holanda, Islandia, Dinamarca, Noruega, Francia, Austria, Nova Zelandia, Canadá ou parte do Estado de Washington é unha opción financiada polo Sistema Sanitario, aquí é un esforzo económico ao alcance duns poucos, aínda que se ha visto que o internamento en Sanidade Pública supón un custo menor que o parto no hospital.
Eu son o médico, un traballador que goza moitísimo do seu traballo no hospital e declarado usuario de medicamentos e tecnoloxía na loita contra a enfermidade. Pero as ferramentas que temos son para utilizalas con responsabilidade e nos casos necesarios e o medo non é un deses casos. Diría que a ignorancia e a falta de información son as causas principais de que moitas persoas (incluídos os profesionais, ou especialmente) néguense a dar a luz aos partos domésticos.
Eu son o médico, un traballador que goza moitísimo do traballo do hospital e un usuario declarado de medicamentos e tecnoloxía na loita contra a enfermidade
Quero dar as grazas ás Matronas dA Saia, María, Clara e Josune, por seguir adiante co voso proxecto por encima de todos os obstáculos e porque as mulleres nos levan a crer nas nosas forzas. Porque o voso agarimo e calor fíxonos vivir unha experiencia inesquecible e a vosa sabedoría e profesionalidade fixeron posible que o noso pequeno naza nun mundo san e cheo de amor. Teño a esperanza de que algún día o servizo que me ofrecestes pase de ser un privilexio a ter unha oportunidade.
Para terminar, anímoche a informarche a ti, muller. Antes de pór en dúbida a túa capacidade, informar antes de ter medo ao parto fóra do hospital e criticar a outras mulleres. Sementa onde che dá seguridade e coas persoas que che fan sentirche protexido, o importante é que o teu pequeno vinga ben, pero unha vez informado e reflexionado, que sexa a decisión que tomes, non a que impoñen os medos e os prexuízos. Crede en ti mesmo.