O 12 de marzo de 1976 incluíronnos na OTAN mediante un referendo fraudulento. Pero o País Vasco, cun carácter antiimperialista, deu un modelo excelente, rexeitando esa estrutura criminal. Sabiamos, nesa alianza imperialista, que non ía causar máis dano que aos demais pobos e ao noso pobo.

De feito, nesta efeméride de hoxe queremos pór sobre a mesa os danos que supuxo para a cidadanía vasca e a complicidade de institucións e empresas vascas coa guerra. A miles de quilómetros de aquí, as guerras que crea a OTAN aféctannos, aínda que tenten esconderse.

Economicamente, como parte dos estados español e francés e por tanto da OTAN, o gasto militar que pagamos a través da cota e do convenio sería de case 650.000 euros ao ano. A isto habería que engadir o gasto da industria militar.

E é hora de pór nome e apelidos aos responsables de Euskal Herria. Entre 1953 e 1974 Franco implantou o sistema de radar da OTAN no monte Gorramakil de Baztan, e desde 1951 está en funcionamento o campo de tiro das Bardenas que xera mortos, feridos, contaminación, enfermidades... Pero, a cambio de diñeiro, a Xunta de Bardenas e os alcaldes dos municipios participantes miran cara a outro lado. Pola súa banda, o porto de Santurtzi ocupa o posto 7 no ranking mundial de venda de armas. En 2017, uns 300 colectores cheos de explosivos saíron do porto, a maioría deles con destino a Arabia Saudita.

Ademais, en Euskal Herria son máis de 100 as empresas que destinan parte ou a maior parte da súa produción á industria militar. Gamesa/Aernnova, Sener, ITP ou SAPA son algúns deles. E por suposto, tamén reciben subvencións e premios das institucións públicas (principalmente o Goberno Vasco, pero non só), e a maioría dos bancos (BBVA, Caixabank, Caixa Rural, Kutxabank...) que hai no País Vasco invisten os seus aforros no sector armeiro.

E non debemos esquecer que a Universidade do País Vasco, a Universidade Pública de Navarra, a Universidade privada de OPUS e Mondragon Unibertsitatea tamén teñen convenios coa industria militar e o ministerio de defensa.

Todas estas organizacións enumeradas son cómplices dos ataques imperialistas e das consecuencias que estes xeraron.

Pero tamén foron moitas as loitas que xurdiron ante iso: polos dereitos das persoas migrantes, contra a industria armeira vasca, polas exportacións do porto de Santurtzi, contra o campo de tiro das Bardenas, polas agresións imperialistas, polas marchas feminista-antimilitaristas, pola solidariedade internacionalista, polas loitas contra o racismo...

É imprescindible seguir tecendo alianzas entre os movementos populares de Euskal Herria, e tecer todas esas loitas, para desenvolver un movemento amplo, plural e contundente contra o imperialismo. Aos cómplices que ten o imperialismo en Euskal Herria hai que acabar coa impunidade, hai que unir os compromisos contrarios a ese modelo.