O suceso produciuse na cidade de Quimper, no estado dos negocios. Os pais dun neno nacido o 11 de maio de 2017 querían dar ao seu fillo o mesmo nome en bretón que o seu avó Fañch.

O seu pai, Jean-Christophe Bernard, quería o nome de Fañch no documento de identidade do seu fillo, pero a xustiza francesa rexeitouno porque “non formaba parte do alfabeto francés”. Os xuíces detectaron que a "autorización" da ñ "podería pór en perigo o mantemento do Estado de dereito da República, a unidade do país e a igualdade sen distinción de orixe".

Con todo, en novembro de 2018, o Tribunal de Apelación de Rennes modificou a sentenza inicial e recoñeceu as razóns da familia, alegando que a “ñ” está en varios dicionarios franceses. A Fiscalía non se rendeu, evidentemente, recorreu ante o Tribunal Supremo, e declarou nulo o fallo dos xuíces Rennes por cuestións de forma. Con todo, non se integrou nos fondos do caso

A familia bretoa Bernard conservara desde entón o valor de baterse nos tribunais e conseguira que se lle recoñecese o nome de Fañch. Deste xeito, o seu dereito converteuse nun dereito para todos os cidadáns do Estado francés.

O Estado francés, obedecendo á tradición centralista, tivo que “aceptar” unha letra que non admitía en nomes e apelidos. Trátase dun recoñecemento histórico á cidadanía francesa, grazas á familia Bernard e ás iniciativas dos políticos bretóns e activistas.

O presidente da Asemblea Nacional, o británico Richard Ferrand, aplaudiu que o ministro de Xustiza, Nicole Belloubet, accedese á petición conxunta de todos os parlamentarios da súa rexión.

Sen dúbida, o resultado da loita pola “ñ” é unha acción política levada a cabo durante moito tempo en defensa do bretón de Bretaña e a súa identidade lingüística. Visto desde Ipar Euskal Herria, un exemplo de loita. Entre nós, Zuriñe, Iñaki, BEÑAT ou Añeta teñen o dereito de mostrar a súa personalidade á perfección.

Pero unha cousa é que, cando a República Xacobina de Francia aprobará todas as letras do alfabeto? É dicir, que o eúscaro sexa a lingua oficial do País Vasco, e que, por tanto, teñan os mesmos dereitos –incluídos os económicos– que a lingua francesa nas escolas para ensinalo en eúscaro?