- Beni Fadi é o seu nome artístico, Senegal é suroriental e empezou a facer música electrónica en menik. Segundo datos de hai vinte anos, 3.375 persoas falan esta lingua, desde entón non se volveu a contar e está a piques de desaparecer. "Tiña que facer algo para tentar salvar o noso idioma", titulou The Guardian a peza sobre este artista. Ante a atención dos medios de comunicación internacionais, denuncia que os franceses impuxeron a lingua ao seu pobo e prohibiron o menic nas escolas.
Benoît Fader Keita é o seu verdadeiro nome, ten 36 anos e forma parte dun pobo diminuído do sueste de Senegal. A súa lingua materna, o menik, está incluído na lista negra de 2.500 linguas moribundas da Unesco. O seu nome é Bandafassi, o pobo máis importante deste pobo.
Dalgunha maneira, a súa historia chamou a atención dalgúns medios de comunicación internacionais: Estes enlaces de The Guardian, Washington Post e Courrier International son un exemplo diso.
Keita conta en The Guardian cando Dakar se foi a estudar á capital de Senegal, que se sorprendeu profundamente porque ninguén coñecía o seu pobo. "Ninguén falaba o meu idioma. Ninguén sabía nada de meniks, a maioría da xente non sabía que existiamos. O que estaba a suceder no noso propio país e iso levoume a tomar conciencia e a querer facer algo".
Do reggae á electrónica
Aínda que comezou a facer reggae, fai electrónica nos últimos anos. Ademais, tivo éxito no seu país. Publicou un EP de catro cancións cos selos Electrafique e RISE. A palabra de Arco significa camaleón en lingua menik. Ese é o título do disco.
Un dos fundadores do colectivo Electrafrique di en The Guardian: "Fun ao seu pobo natal no ano 2020 e enseguida tocoume a súa historia e o que tentaba facer. Gustoume moito a versatilidade da voz".
Francia responsable da desaparición da súa lingua
Como xa se mencionou anteriormente, Fader Keita chamou a atención de numerosos medios de comunicación internacionais.Reportaxe de vídeo realizado por Washington Post no que denuncia os ataques dos franceses ao seu pobo. "Os franceses non eran capaces de dicir ben o nome do noso pobo, menik, e, por tanto , bedi chamáronnos. (...) Naqueles tempos non podiamos falar a nosa lingua na escola, só a francesa", denuncia.
Ao final da reportaxe recóllese como ve a opresión lingüística: "Si perdes o teu idioma a cambio doutro, serás escravo desa segunda lingua ou cultura. Eu non estou obrigado a cambiar de idioma para explicar as miñas ideas. Por iso, o mantemento da miña lingua converteuse no máis importante da miña vida".
Reportaxe debaixo de Washington Post.
A continuación, algunhas das súas cancións: