As multas de máis de 20.000 euros e as penas de prisión dun ano e medio sairán á rúa para solidarizarse cos procesados e subliñar que a loita xuvenil merece a pena. A mobilización partirá ás 17:30 desde a Praza Elíptica.

Ao fío da manifestación do ano pasado, sete foron detidos en Bilbao. Entre eles ti, Suhar. Como sucedeu todo?

Suhar Txabarri: O pasado 7 de maio convocouse a manifestación porque estabamos en situación de emerxencia e víase a necesidade, como consecuencia da precariedade xuvenil e do encarecemento da vida. Eu fun á manifestación e foi absolutamente pacífico. Xusto ao final, estando nos Xardíns de Albia, tras a intervención do portavoz, os policías romaron as películas e comezaron a atacar á xente. Comezaron a golpear á xente de forma indiscriminada e alí estiveron o seis primeiros detidos. Xogaron bastante violentamente. Como consecuencia diso, a xente, ao fío das inxustas detencións, decidiu acudir á comisaría de Deusto, ao lugar onde foron trasladados os detidos, para realizar unha manifestación pacífica. E alí decidiuse cortar a estrada de forma pacífica. Eu cheguei xusto no último momento, e nada máis chegar empezou a cargar a policía. Empezaron a golpear violentamente á xente, e empecei a fuxir co medo. Empecei correndo cara arriba, e nas escaleiras pilláronme a policía, tiráronme ao solo e fixéronme duro. Eu non fixen resistencia, e fixérono bastante violento. Sete fomos detidos en Bilbao e un total de 60 feridos.

Ti tamén feríronche?

S.T. : Si. Solicito parte médico. Un policía tiroume ao solo e colocoume o xeonllo sobre a cabeza para que me reteña. En máis dunha ocasión díxenlles que non poría resistencia, pero, con todo, fixérono bastante violentamente. A min persoalmente estiveron a dicir de todo. Faláronme moi mal, con insultos e con moito odio. Con todo, sei que eu non foi o tratado peor.

Leváronlle á comisaría de Deusto. Lembras canto tempo estivo alí?

S.T. : Até as cinco ou seis da madrugada, ata que estean e saian cos avogados. Bastante tempo, oito ou nove horas en total.

A que se enfrontan vostedes o 15 de xuño no xulgado?

S.T. : A Fiscalía acusounos cunha pena de multa de 20.000 euros e unha prisión dun ano. Acúsannos de atentado contra a autoridade e de lesións aos policías. Ademais, haberá unha acusación particular por parte da policía. Pídennos entre 21 e 22.000 euros e pídennos unha pena de ano e medio de cárcere a cada un. Ao principio tamén nos pediron a desorde pública, pero o xuíz rexeitouno.

Máis aló deste caso, Ernai denuncia que se produciu un incremento na represión contra os movementos sociais. En que o notaron?

Uxue Iturriondo: Nós entendemos que non foi un caso illado. O pasado 7 de maio Ernai foi acosado, pero podemos constatar que en casos como as folgas de Tubacex e Alconza ou o movemento feminista da Comarca de Pamplona viviron casos similares aos nosos. Todo iso demostra que o aumento da represión é claro. Efectivamente, o 12 de maio celebramos unha mesa redonda con SOS Racismo, o movemento feminista da Comarca de Pamplona, Tubacex e un procesado do 7 de maio, co obxectivo de sacar á luz o que esconden as porras. Aí démonos conta da violencia, tanto policial como doutro tipo, que sufrimos nos últimos anos os que nos levantamos para defender os dereitos sociais, e está claro que esta persecución ten por obxecto parar a nós.

Cualificaron o proceso como unha montaxe policial. É así? Por que?

S.T. : Eu persoalmente digo claramente que si. Porque vimos o ateigado que nos fixeron e era absolutamente absurdo. As lesións que se lle acusaron a cada un, os golpes coa policía… A min, por exemplo, dixéronme que estiven a tirar pedras e obxectos a unha furgoneta da policía xusto no momento en que estivo a sentada. Eu non estiven alí, porque cheguei no último momento. E hai cámaras de policía, porque estivemos preto da comisaría. E creo que o caso máis terrible foi que un dos detidos foi acusado do roubo dun cargador. Cargárono contra el e rompéronlle a clavícula. Pois lle dixeron que, despois de romper a clavícula, estivo puñeteando e pateando, mesmo roubou un cargador e roubou unha borra. Todo iso coa clavícula rota.

S.T. : Aínda estamos a preparar as cousas e mantendo as últimas reunións cos avogados, pero non cremos que haxa moita marxe de esperanza. Esta montaxe policial será probablemente consagrado. Iso si, agradecemos enormemente as doazóns que a comunidade, Ernai e o resto das persoas fixeron para cubrir os custos das axudas e indemnizacións que se lles concederon para este caso.

A lema daquela manifestación do ano pasado foi Atopámonos nunha situación de emerxencia, que facía referencia á precariedade xuvenil máis tida en conta pola pandemia. Cal é a situación actual?

Ou.I. : En Pandemia evidenciáronse tanto o branqueo facial dunha crise múltiple como o empuxe cotián cara a un sistema capitalista ciisheteropatriarcal, especialmente os mozos. Con todo, a pesar de que parece que estes males se esconderon un pouco, aínda os temos presentes nas nosas vidas. Aí están, por exemplo, a incapacidade para emanciparse, as grandes consecuencias psicosociais entre os mozos, o dereito á vivenda, etc. E estamos a asistir a un aumento da violencia sobre todos os axentes sociais que loitamos hoxe en día contra iso.

O obxectivo da convocatoria deste fin de semana é vincular ás persoas que están neste proceso xudicial?

Ou.I. : Si, ese é un dos obxectivos, pero outro é demostrar que a loita xuvenil merece a pena, para facer ver que os mozos estamos aquí e que non nos van a parar. Por iso convidamos a todos a que se sumen á manifestación que se celebrará o 4 de xuño ás 17:30 desde a Praza de Eliptika.

Engadirían algo?

Ou.I. : Volver convocar a todos os mozos para unirse á mobilización. A loita xuvenil merece a pena, non nos pararán.