argia.eus
INPRIMATU
O fin do mundo
  • Vin xa ao catro cabaleiros da Apocalipse mirar cara ao horizonte e lanzarse cara a nós. O primeiro, montado nun cabalo branco, lánzase apaixonadamente á conquista do mundo; o segundo, montado nun cabalo arroxado, vai estender a guerra, mentres que o que cabalga sobre un cabalo negro esparcirá no noso planeta a fame, a pobreza e a miseria, e sobre o cabalo amarelo xace a morte cunha longa guadaña. Que non sabemos ou que non coñecemos? Estes cabaleiros traballan entre nós desde que o mundo é mundo ou desde que o home é humano, mesmo antes de que a Biblia dea un aspecto antropomórfico.
Karlos Gorrindo Etxeandia @kgorrindo 2020ko martxoaren 25

Morte natural (?) os que pensan, de súpeto, terminarán fóra de si mesmos, en presenza da morte inminente. As autoridades (políticos e enterradores) pídennos que esteamos tranquilos. Outros, en cambio, toman precaucións (médicos e psicóticos que se deleitan na histeria colectiva). Todos os expertos din que ven o risco de que a epidemia se converta en pandemia. Pero a pandemia viviu na nosa contorna desde sempre, estendida por todos os recunchos do mundo, e non lle demos resposta histérica: gripe, SIDA, medo, colesterol, tensión, ébola, cancro, vacas tolas, galiñas…

Hai unha teoría sobre a mesa. No planeta Terra hai demasiada poboación. Sobra xente para que o planeta non estale. Non hai un día xusto para facer unha guerra convencional en todo o mundo. Pois creemos nun laboratorio gobernamental un virus caótico que só matará a persoas maiores de sesenta anos. Os máis débiles, os que están máis preto da morte que da vida. Deste xeito, o crecemento da poboación mundial verase interrompido e o planeta terra terá un equilibrio humano regular a medio prazo. O terror, a psicose e o histerismo xa se globalizaron. E veremos suicidios colectivos por todas partes, argumentando que xa temos aquí o Día do Xuízo Final. Nun inexpugnable búnker situado entre Noruega e o Polo norte, o Día do Xuízo Final, polo si ou polo non, están a almacenarse sementes de todo o mundo para facer fronte ao deserto que se espera tras o cataclismo.

Non, non se trata dun asunto de broma, por suposto. A miseria, a fame, a guerra e a morte son o pan de cada día neste planeta, son as verdadeiras pandemias. Pero Edena tamén está en perigo hoxe, sempre estivo, pode levarnos unha tose maldita e collernos do saco en canto estornuda.