Que é Mundaka Festival? Segundo os seus promotores e patrocinadores, trátase dun festival de música para a atracción turística de Euskadi. O turismo, por suposto, é algo “bo”. Un pouco de rastrexo e pronto podemos cheirar a cara B: Unha desas estupideces máis para dotar á rede do PNV. Xa cunha subvención pública superior a 550.000 €.

O Principal Responsable? Unai Rementeria, deputado xeral de Bizkaia e exalcalde de Mundaka. Antes de que o premio comezase por primeira vez, lanzou aos organizadores da Rede Emankor: “Parabén, Oskar, Amets, será marabilloso!”. Mentres tanto, no pobo case ninguén sabía nada.

A Deputación de Bizkaia destina ao redor de 110.000 € ao festival privatizador, exclusivo, sexista, precario, colonizador, antiecológico e consumista. Sen ningún tipo de concurso, directamente á Rede de Fértiles/Fértiis. Unha enorme maquinaria publicitaria: bo para o turismo, para a economía, bo para todos, destacando que é 'cool'. Os de sempre coa carraca de sempre.

Esquivando a Lei de Costas e as normas do Espazo Natural Especial de Urdaibai, negando o acceso todo o máis belo da vila durante unha semana. Baixo a ameaza de decenas de vixiantes privados armados e con propaganda das coñecidas marcas de alcol.

Formas típicas: regala unha chea de entradas aos demais, aos compañeiros de partido, aos familiares... Quérennos a cambio nas fotos de subida a Instagram e no rabaño dos vídeos promocionais que van facer pagando unha fortuna. Un bo timo para os pobres que pagan as súas entradas! Con todo, a medida que se sabe máis, cun pouco de pensamento, o pobo está a dar as costas a Mundaka Festival.

No pobo sábeo todo o mundo: “Sempre foi así, Mundaka City, cidade sen lei” diranche. Desde 1978, coa maioría absoluta do PNV, Mundaka cada vez máis devastada. Apestaba a mafia. Salvo uns cantos chanches, dificilmente alguén defenderá publicamente a corrupción do Mundaka Festival. Este ano tocamos unha pequena sacudida no belo e aparentemente tranquilo pobo costeiro de menos de 2.000 habitantes (7.000 no verán) de debate público afogado, pero: carteis informativos, pegar e cantar; pór pancartas (quitar aos policías). Tratábase dunha “contaminación visual”, que demócratas! ); Unha festa innovadora, Danona Donea, que volverá celebrarse en 2019 o 13 de xullo; Firmas e asembleas abertas “Ei, Pirata!” agora.

Aínda que ás veces sexa desalentador ese pensamento facha, ese silencio xordo, ese xiro covarde da cabeza alén, ese saúdo mesquiño, ese murmurio feo... os xestos, as palabras, os apoios e as achegas sinceras, desatados, xenerosos e creativos dalgúns que se espertan máis esperanzados. Fermosas flores até o cacharro dira.Mila.

En “Ética ou política das bandas de ladróns” parece que estamos a falar da resistencia que propón Joseba Sarrionandia: “A resistencia propón outra ética e outra política, non para o futuro, senón para o presente. E non é só desacordo ou protesta. A política é empezar a cambiar o mundo en partes”.

Para castigar aos pequenos ladróns

por todas partes hai un cárcere;

vexo grandes

mentres pasean...

Bicicleta

* Eleder Aurtenetxe é membro do grupo Danona Donea

Esta noticia publicouna Hordago e trouxémola a Euskal Herria grazas a licénciaa CC-By-SA.