Ao parecer deuse conta –ou llo dixeron– de que a mensaxe desa “pequena dor” que anunciaba a semana pasada non era o máis conveniente para abordar a guerra comercial, e regresou, máis ou menos, á de 2017: as guerras comerciais son moi boas e gáñanse facilmente. Pero polo si ou polo non, sen dicilo. Porque iso non o expresa a historia. Nin o que ten o seu propio.

En realidade, ese intento de escenificar a tranquilidade ten que ver, si non o propio Trump, co nivel de dor que se empeza a sentir nestas tres semanas de gobernar sobre os proxectos arancelarios. Porque é a dor o que a guerra comercial compaxina con calquera outra guerra; non a dor física, senón económico... con todo o que poida derivarse diso. Non verter sangue directamente non converte en xogo a guerra comercial, nin moito menos.

A resposta que atoparon os anunciantes contra Canadá, México e China debería dar moito que pensar á Casa Branca de Trump. O porto das represalias quedou aberto en todos os casos, e no caso de China, esas represalias executáronse desde o primeiro momento. A pesar de que non se nega a dialogar para buscar solucións, consideran que os que están en risco de verse prexudicados deben pór a énfase niso.

E, sobre todo, impulsa ás opinións públicas locais cara a iso, case sen excepción. Por suposto, as partes de negocio afectadas temen a dor, pero o ambiente social non é favorable á rendición en ningún lugar. O carácter de Trump "axuda" moito para iso. Co paso do tempo (e a dor), seguro que irá cambiando. Pero é un factor estratéxico para a opinión pública.

Como en todas as guerras, tamén na guerra comercial é necesaria a estratexia para obrar ao seu servizo. As primeiras pelexas de hoxe mostran, por exemplo, que China ten polo menos axustada a estratexia de resposta. Que reflexionou durante moito tempo os recursos, prazos, niveis e intensidades que vai utilizar. E disfrazado de timidez, que vai facer dano desde o primeiro momento, golpeando sectores ou producións concretas. Evidentemente, iso sería unha quimera que llo pedisen á Unión Europea.

A pregunta é gorda: ten unha estratexia a administración Trump? Por exemplo, cal é o obxectivo exacto desta guerra que incendiou, máis aló da calamatrica habitual de Trump (“viven por conta nosa...”)? Equilibrar a balanza comercial? Revitalizar a industria en Estados Unidos? Dotar á caixa pública e reducir os déficits? Cortar as pernas a China? Amolar a Europa?