Si, o Nadal son o resultado da cultura cristiá, e cando se dá este debate, a postura dalgúns é firme: Non celebrar o Nadal é a maneira de darlle as costas á relixión; o Nadal celebran o nacemento de Jesús e suprimir a Jesús dos cantos non é comprensible. A alternativa laica é non celebrar o Nadal.

Pola contra, mentres a cultura salpicada pola relixión segue convivindo cunha sociedade cada vez máis laica, moitos centros han visto que é un xugo celebrar a chegada de Olentzero e Mari Domingi sen remarcar a simboloxía católica. Á fin e ao cabo, en moitas casas tamén se fai así.

Hai quen moldea as cancións, por exemplo o episodio “Que Jesús naceu en Duania”, representado pola frase “Que chega o inverno en Duania”, pero as cancións de Nadal que non falan de Jesús, María, José, anxos ou Deus non son poucas, polo que é fácil dar o paso ás comunidades educativas que optan. Por exemplo, o profesor de música Mitxel Elorza colgou na rede a lista de “Gabon kanta laikoak”.

Debate e oportunidades

Froito das reflexións dos profesionais do centro, ou das demandas dos pais, ano tras ano proponse apostar por cancións sen simboloxía relixiosa en cada unha das comunidades educativas. A propia federación de asociacións de pais e nais EHIGE así o reivindicou hai uns anos, sinalando que “o Nadal na aula debe ser abordada sen traballar a perspectiva relixiosa”.

Algúns colexios, máis que Olentzero e Mari Domingi, pon o acento na celebración do solsticio de inverno, ou na Festa dos Santomas, e prefiren as cancións desta volta. Tamén hai centros que manteñen referencias relixiosas nas cancións pero deixan libre a súa participación, e o profesor e alumno que non quere non ten por que cantar. Tamén hai escolas que aproveitan para falar das festas que se celebran noutras culturas e relixións con motivo do Nadal.

A pesar das contas, tanto públicas como concertadas, a Lei de Educación, en teoría, obriga a todos a respectar o principio de laicidad na CAPV –pensemos, tamén as Escolas Cristiás– para que sexan financiados con diñeiro público.