Durante décadas, Mecaner foi referencia industrial na nosa comarca. Ante a decisión de deslocalizar a produción, pechar a fábrica e despedir a todos os traballadores, os que nos situamos a favor da alternativa ecosocial traballamos xuntos para facer fronte á situación.

Para defender o futuro de Mecaner, dos seus traballadores e da comarca, a maioría do Comité de Empresa, as organizacións ecoloxistas, Urduliz, os alcaldes de Sopela, Lemoiz Gatika ou Plentzia e representantes municipais e mancomunados, do mundo académico e de Uribe Kosta mobilizámonos, apoiando as folgas, impulsando os manifestos de apoio e defendendo un plan de transición ecosocial como ferramenta de loita.

A multinacional Stellantis pechou Mecaner. O Goberno Vasco, como sempre, mirou para outro lado. A lexislación laboral ha posibilitado esta posibilidade. Pero as condicións e alianzas xurdidas nestes meses permítennos continuar coa loita e defender unha proposta que dea unha segunda vida á fábrica. Non estamos dispostos a perder esta oportunidade.

Repetímolo unha e outra vez. A realidade é que Mecaner era e é viable. É certo que o sector da automoción está a transformarse pola crise ecolóxica e que é evidente a necesidade dunha transición integral. Temos que aproveitar a situación, aquí e agora, para impulsar unha transición ecolóxica e socialmente xusta.

Quen apoiamos esta proposta defendemos que para falar do futuro de Mecanner, deberíase garantir un proceso baseado en tres alicerces.

Primeira, propiedade das instalacións. Reivindicamos a compra pública temporal que evite a incorporación de proxectos privados que prioricen o beneficio económico e a desarticulación que pretenden levar a cabo e unha transformación ecoloxicamente sostible que asegure a posibilidade de dar resposta aos retos de futuro e aos empregos de calidade.

En segundo lugar, o carácter industrial do proxecto. Queremos que Mecaner sexa un referente na necesaria transformación ecosocial da industria. Consideramos que, en xeral, nestas instalacións débese manter unha produción industrial orientada agora cara a un produto e proceso de fabricación sostible.

O terceiro criterio responde á forma. Para garantir estes obxectivos, queremos impulsar un proceso participativo no que traballadores, sindicatos, institucións, academia e movementos sociais poidan propor e decidir.

Hai que evitar que as multinacionais vendan a fábrica a calquera persoa e en anacos. Nós defendemos que a propiedade e o proxecto industrial do futuro deben estar vinculados ás necesidades sociais e ás transformacións da rexión e do territorio. Así mesmo, consideramos que a creación de emprego de calidade e o recoñecemento prioritario das e os ex traballadores en calquera novo proxecto.

Os que apoiamos esta iniciativa porémonos en contacto coa empresa multinacional, falaremos co Goberno Vasco e co que sexa necesario para chegar a un acordo: proceso participativo, propiedade pública e transición ecosocial.

Convidamos a Mecaner e a todas as persoas e axentes sociais comprometidos cun futuro digno para a nosa comarca, para que se sumen ao camiño que xa empezamos a percorrer.

Mecaner non está en venda. Para Mecaner!

*Diversos asinantes:

• Unai Mirasolain, Juan Francisco Gómez e Pedro Gutiérrez; Delegados de LAB en Mecanner.

• Aser Ignacio Núñez; Sendoa Calleja; Juanma Cruz; Delegados de Mecaner de ESK.

• Itziar Iratzagorria, Aitor Garagarza, Guruzne Carrasson e Jesús Mari Arizmendi; alcaldes de Urduliz, Plentzia, Sopela e Lemoiz.

• Ana Parallé, Aitor Gallastegi, Aritz Landeta e Alaitz Ajuriagerra; Salto Ecosocial.

• Lorea Flores Compains, Pablo Aretxabala Pellón, Amaia González Garrido e Francisco do Pozo Campos; Greenpeace.

• Ritxi Hernández Abaitua e Alfonso Caño; Zona Ecosocialista.

• Ugo Maior Martínez (Investigador da UPV/EHU), Iñaki Barcena Hinojal (Profesor da UPV/EHU).

• Ramón Prestamero, Aitor Tapia e Emaitz Antón Urduliz.