A filla dos baserritarras, a sétima dunha familia de doce nenos, conseguiu cursar os seus estudos e comezar a ser profesora de primeira. Na década de 1960 trasladouse á India para traballar nun centro que o Instituto Goethe tiña alí, e –como contou Jorge Riechmann, coñeceuno de cerca– volveu politizado de alí. Alí coñeceu a Saral Sarkar, que levou casado con el a Alemaña; Sarkar tamén traballou no ecoloxismo da esquerda e ten as súas ideas recollidas no blog Saral Sarkar's writings.

De novo en Alemaña, Mies escribiu unha tese doutoral sobre os conflitos que as mulleres estudadas, de clase media, viven nos seus roles femininos na India. A partir de aí escribiu outros libros sobre feminismo, políticas de desenvolvemento e ecoloxía. “Mies considerábase un investigador activista”, afirma Riechmann. En 1976, cando xa era profesor de sociología na universidade de Colonia, fundou xunto a un grupo de estudantes o refuxio autónomo das primeiras mulleres alemás.

María Mies retratou en 1993, pero sempre seguiu traballando militarmente entre movementos feministas, altermundialistas e ecoloxistas. Moi crítico coa globalización neoliberal e preocupado polas guerras que iso levaba, tamén participou na creación da organización ATTAC. En 2008 promoveu a “Chamada de Colonia contra a violencia informática” para solicitar a prohibición dos ‘videoxogos asasinos”.

Mies publicou a súa autobiografía en 2010: “The Village and the World: My Life, Our Times”. Por outra banda , dous textos en castelán e francés poden servir ao lector para comprender como vía o mundo desde os ollos do ecofeminismo. Está en castelán “Liberacion do consumo ou politización da vida cotiá” (Liberacion do consumo ou politización da vida cotiá), realizada por Jorge Riechmann en 1992 e publicada na revista Mentres tanto. Doutra banda, en francés “A Subsistance”, editada por Maria Mies xunto a Verónica Bennholdt-Thomsen en 1997. Une perspective écoféministe” (Supervivencia. Introdución ao libro Unha visión feminista) para a edición 2022 da revista ‘Et vous n’avez encore rien vu…’.

Ambos os autores sinalan nunha pasaxe da nova entrada: "Xorde unha xeración entre a primeira edición deste texto e a actual. Cantas cousas cambian nun cuarto de século! E, con todo, o que non cambiou é a obsesión polo crecemento económico, como en cada nación, nos continentes. A guerra contra a vida que leva a globalizada economía do mercado, revolucionando as formas de vida das persoas na súa correa, non fixo máis que aumentar en todo o mundo. A nosa análise ecofeminista volveuse, por tanto, máis urxente que nunca. Desde esta perspectiva esperabamos e criamos que podiamos conseguir algo contra a mundialización imperialista e patriarcal do mercado que destrúe os ecosistemas e destrúe as conexións humanas. Hoxe en día, case todo o mundo está de acordo en que temos que repensar a nosa civilización de raíz, de morte ou de vida. Co libro 'Supervivencia' dedicamos o noso gran a este debate.