argia.eus
INPRIMATU
Maite Sarasola, participante de Gaztealdi
"Os mozos somos imprescindibles na transmisión dunha lingua"
  • Maite Sarasola Isazelaia (Deusto, 2001) é unha das 9 persoas novas que participará na Gaztealdia. Estivemos falando con el desde o xoves até o próximo 19 de novembro.
Uriola.eus @uriolaeus 2020ko azaroaren 11
Maite Sarasola zortzi egun euskara hutsez bizitzen saiatuko da Euskaraldiaren bezperatan. Argazkia: uriola.eus.

Que é Gaztealdia?

Gaztealdia é unha iniciativa impulsada por varios grupos de eúscaro de Euskal Herria. Nos últimos meses estes identificaron un problema a analizar: que como mozos e como euskaldunes queremos vivir en eúscaro en Euskal Herria e que non é posible. A partir de aí e tomando como base o exercicio realizado por Lutxo Egia en 2015, nove novos de diferentes pobos de Euskal Herria tomamos o reto de vivir unha semana en eúscaro, concretamente do 12 ao 19 de novembro.

Cal é o obxectivo?

Diría que o obxectivo é ver cales son os choques lingüísticos e conseguir recursos para afrontalos. Por exemplo, crear recursos para cando nos diriximos ao banco ou centro de saúde e contéstannos en castelán, para manternos dalgunha maneira firmes na postura.

Ti es un dos 9 mozos que participará en Gaztealdia. Que supón iso para ti?

Un reto difícil e complicado para todos. No meu caso toda a contorna é euskaldun, a familia, os amigos, a militancia… e iso axuda moito. Con todo, será un reto difícil de face, sobre todo, ao exterior ou ao ámbito público. Supón un esforzo, por exemplo, manter o idioma co persoal do autobús ou da ventá da universidade.

Expectativas?

En xeral teño boas expectativas. Será un proxecto bonito e interesante, sobre todo cando terminemos o proxecto e sacamos conclusións. Creo que será un traballo decente.

Gaztealdia tamén se creou para falar con voz propia da relación dos mozos co Eúscaro. Cal é a túa relación co eúscaro?

Como se mencionou anteriormente, o ámbito da militancia, da familia e dos amigos é vasco. Desde pequeno, tamén é un vínculo que desenvolvín en casa e que teño co eúscaro, e cando fun impóndome seguín mantendo ese vínculo como mozo, por exemplo, no bertsolarismo. Ademais dunha conexión directa, diría que é sólida.

No seu caso, cre que neses 8 días terá que cambiar os hábitos lingüísticos con alguén?

Entre amigos, por exemplo, sempre estamos a falar en eúscaro e castelán. Aínda que eu sempre respondín en eúscaro, adoito recibir algunhas respostas en castelán. Terei que cambiar ese costume de pasar ao castelán e tentar mantela fixa.

Tendo en conta a realidade sociolingüística de Bilbao, esperas cumprir o reto?

Á fin e ao cabo Bilbao é unha cidade, falamos dun gran espazo. Pero como hai castellanoparlantes hai moitos euskaldunes. Sendo o campo grande, ás veces será difícil recuperar o eúscaro. De todos os xeitos, hai que dicir que en Bilbao existe a posibilidade de vivir en eúscaro e que os vascos temos o noso espazo de respiración.

Pensaches en como afrontar os obstáculos?

Atopar recursos a un choque lingüístico é difícil. A expresión xestual ou a utilización dun idioma distinto ao castelán pode ser unha solución. Con todo, tentarei facerme entender na medida do posible e repetirlle o que sexa necesario.

Convidan aos mozos a participar nas iniciativas impulsadas por Euskalgintza.

Os mozos somos imprescindibles na transmisión dun idioma. A linguaxe é algo que ten que pasar de xeración en xeración e si un non o pasa ao seguinte, prodúcese un baleiro. Por iso creo que o traballo das persoas novas é imprescindible, porque está nas nosas mans manter vivo o eúscaro nun futuro. A nosa presenza é imprescindible tanto no ámbito do eúscaro como en calquera outra militancia.

Segundo os expertos, non se pode garantir o futuro do eúscaro.

Non sei que dicir. Creo que non todo é negro, que hai un futuro moi colorido. Ademais, vendo que os mozos estamos en marcha e que están a crear proxectos como Gaztealdia, eu diría que o eúscaro non ten tan bo como o futuro que nos gustaría pero que aí hai algo, que hai. Temos que empezar o camiño en base ao que temos e hai moitos mozos preparados para iso.

Que deberiamos cambiar?

En primeiro lugar, deberiamos garantir que todo o mundo saiba euskera, entre outras cousas, os servizos públicos. Creo que as institucións deberían facer un gran traballo.

Valorastes a vosa intención de facer unha gran mocidade nun futuro? ou a continuación disto?

En principio non o pensamos. Con todo, si o exercicio salgue ben e facemos un traballo decente, non creo que quede nun exercicio dunha semana.