- 23.000 persoas reuníronse en Baiona, segundo os sindicatos, e, polo xeral, en todas as manifestacións reuniuse moita xente significativa, que en París son 800.000, segundo a CXT. O ton vaise endurecendo por parte dos manifestantes e os bloqueos e as barricadas vanse multiplicando nos últimos días. A pesar da reforma, a ira segue na rúa. Está por ver como reacciona o movemento se o goberno e Emmanuel Macron seguen desatendendo.
A novena xornada de folga foi multitudinaria e quedou claro que, a pesar da reforma, a xente non vai quedar en casa. A queixa era evidente nas rúas de Baiona, e pódese afirmar que tanto a reforma como a actuación autoritaria e desprezo do Goberno francés. As pancartas sobre a idade dos retratos, aínda que a maioría eran sobre a utilización do artigo 49.3 ou a negación da vía democrática.
.jpg)
En canto á reforma de rétalas, desde o principio o Goberno francés ha abandonado o camiño do diálogo, e esa actitude non fixo senón achacar o enfado, porque ese carácter desatendido non é novo por Emmanuel Macron. O 19 de xaneiro foi o primeiro día de folga, pero desde o principio o goberno estivo moi atento ás achegas dos sindicatos, e a pesar de ser as mobilizacións máis multitudinarias dos últimos anos, non quixo escoitar a mensaxe das rúas.
Logo veu tamén no Parlamento sen votación, que co artigo 49.3 da Constitución pase a reforma, un elemento inmellorable para romper a ira. Por último, o feito de que o 20 de marzo a moción de censura non acepte ningunha consideración á hora de non aceptar ningún axuste incrementou a sensación de desprezo entre a cidadanía. Necesitábanse 287 votos para votar ao goberno e a moción do grupo centrista LIOT recibiu 278 votos. Non se caeu o goberno por nove votos, o que nos demostra claramente que a contorna de Emmanuel Macron é cada vez máis illado.
Pero, a pesar de todo, Macron continúa a súa relación. Tomou a palabra o 22 de marzo, mediante un diálogo a través das cadeas TF1 e France 2: "Entre as sondaxes e o interese do pobo, escollo o interese do pobo, e dá igual se teño que soportar a carga da desfama". Ao final, non ten nada que perder: seguir a lexislación francesa non pode facer máis de dous mandatos, é dicir, Macron non pode volver presentarse e parece que é indiferente á cidadanía coas costas e o illamento.
Endurecendo as respostas: bloqueos e barricadas
Os sindicatos seguen unidos e está por ver a secuencia do movemento. Este 23 de marzo reuniuse moita xente en diferentes cidades, 800.000 manifestantes en París esta tarde, segundo o sindicato CXT. En Baiona reuníronse 23.000 persoas, segundo os organizadores, e seguiron a conta de 9.000 policías. O paso da reforma e a utilización do artigo 49.3 acenderon o lume e desde entón hai barricadas eficaces en varias cidades francesas. A diferenza do que ocorre até agora, en Baiona tamén se produciron incendios e lanzamentos de obxectos destinados a policías.
En París teñen as loitas rueiras máis intensas, e a represión máis violenta. Este 23 de marzo o ambiente segue sendo moi caloroso:
A estratexia de bloqueos tamén ten o seu lugar, e desde o 20 de marzo, tras a reforma sen votación, teñen bloqueados autoestradas, servizos de transporte e outros puntos estratéxicos.
Do mesmo xeito que no outono pasado, as refinarías de petróleo teñen o poder de bloqueo máis importante. Puxéronse en folga o fin de semana, catro das sete refinarías detivéronse, e xa sente a escaseza e a preocupación por parte do goberno. Pero tamén aí, o goberno pode activar o procedemento de recurrencia, dirixindo o mandato de reincorporación dalgúns folguistas.