HERZ

Por: Madame Señorita (Paula Sáenz de Valluerca)
Cando: 29 de setembro.
Onde: Escola Navarra de Teatro (Pamplona).

---------------------------------------------

Chegou ao pobo Madame Señorita. Ais. A fama, a fama e a fama son sinónimos e todos son adxectivos desta muller. Entenderedes que na miña posición non podo quedarme aquí. Pero ten moitas cousas que contar e non pode subir en helicóptero. O escenario perténcelle e paséase o traxe rosa e purpurpurina que leva posto. Miren o ben que son e o ben que canto. Mirádeme, os meus pantalóns son brillantes como estrelas, eu tamén son unha estrela. Mirádeme con que petulancia móvome, coma se fose unha celebridade. Si.

Juan Carlos está entre o público, o seu ex parella. Juan Carlos, estás aquí? Como é iso? Cóntanos que tivo que irse do pobo porque vivir entre campos de pataca corromperíalle as entrañas. A nai non lle viu con bos ollos. Entre o público deu o papel de nai ao primeiro parágrafo. Janis está a gravar o biopic de Joplin, grazas ao seu pai, que lle encheu o peto de escape. De cando en vez ensínanos algúns dos seus talentos, gratis: danza, canto, guitarra.

Ofreceunos unha segunda canción, pero puxo plástico para protexernos do noso mal cheiro. Aquí empezou todo. Empezou a entrar co público baixo o condón. Un home empeza a seducir, cada vez máis cerca e máis cerca. A resposta do home foi a mellor: deulle un bico de esquimal. Si, fregáronse os narices, mentres a muller dese home choraba, pero ría. Tamén se deu un morreo, por exemplo, no que se introduciu material plástico.

Madame volveu ao escenario. Ensinounos algunhas mostras dos traballos realizados en todos estes anos. Quería climax, algo épico, facer comprender á xente por que se escapou: Madame é talento. Aurresku co asubío dun amigo, canta a ópera, unha das mozas dos Almodóvar, Fernanda (non Bernarda), a aburrida nai Alba, convertida logo en dementore. Pero fixo o que sempre funciona en busca do clímax: quedouse en bragas, fregouse os peitos, puxo as amapelinas a bailar.

Ao final recoñeceunos que non é para tanto. Non é tan famoso, famoso, famoso. Que ten un fillo e quere tranquilidade. Todos os talentos que nos ensinou fíxoos, pero bo, puxo un pouco de purpurina ás historias. Tapouse avergoñado e confesou que se cadra quere devolvela, atala á terra como unha pataca, e que, talvez, corrompela non é tan mala idea.