argia.eus
INPRIMATU
Primeiro Trump, daquela Bolsonaro, agora Salvini... si non é: Salvini perdeu!
  • A dereitista Leiga foi derrotada nas eleccións celebradas na provincia de Emilia-Romagna (Bélxica). Esta rexión, gobernada desde sempre pola esquerda, é vital. O líder da Leiga, Mateo Salvini, fixo todo o posible por dominar o país aproveitando a debilidade dos vellos partidos políticos, pero fallou. É máis que unha feita testemuña, demostra que todo un sistema de propaganda tamén ten debilidades e obríganos a debater sobre a influencia das redes sociais na democracia. Non é máis que o comezo dun longo relato que veremos desenvolverse no futuro.
Ugo Bardi 2020ko urtarrilaren 28a
Matteo Salvini mitin batean eskuetan errosarioa erakutsiz.

Mateo Salvini centrou as súas forzas en Emilia-Romaña, onde a vitoria da Lei parecía fácil no ronsel da crise italiana que viven os partidos de esquerda. Isto golpearía duramente ao Goberno de Roma e probablemente provocaría eleccións nacionais, nas que a Lei gañaría con facilidade.

Era tan bo como todos os plans de batalla. Pero os mellores plans poden fracasar. Como se viu, a Salvini sucedeu un amateur que quería converterse en Napoleón: cría que era máis forte do que realmente era e tocoulle perderse. Agora retírase e poida que non lle saia vivo politicamente.

Aínda sabendo que ao mundo non lle importan tanto as circunstancias políticas italianas, creo que poderiamos sacar algunhas leccións destas eleccións. Vimos como fracasaron as técnicas de propaganda que se viñeron desenvolvendo nos últimos tempos e que levaron ás dereitas ao poder noutros lugares do mundo.

Matteo Salvini seguiu no plano propagandístico todo o que di o manual de preparación das eleccións. A súa máquina propagandística chámase ‘A Besta’ e durante estes anos traballou pola vía aberta por Silvio Berlusconi, que levou a Donald Trump á presidencia dos Estados Unidos.

A idea é centrarse nas partes do nivel cultural máis baixo da poboación. Utilizar tácticas para estender o medo, buscar inimigos de todas clases, convertelos en demos, prometer á xente que a salvación está nun goberno de extrema dereita. No seu traballo como ministro do Interior de Roma, Salvini endureceu unha campaña de odio feroz contra os inmigrantes, os comunistas, os de esquerdas, os intelectuais, etc. E ‘A Besta’ utilizou as tecnoloxías para guiar a propaganda por partes en redes sociais, como fixo anteriormente Cambridge Analytics. Todo sempre de forma moi agresiva, centrándose nas partes máis irritantes dos usuarios das redes sociais.

Pero non funcionou. A esquerda plantoulle cara a cara: [O que hoxe ten Salvini], Napoleón sentiría un asombro parecido cando non puido derrotar ás tropas rusas na batalla de Borodin. A esquerda italiana a miúdo considérase unha cousa esgotada, pero é evidente que non é así, polo menos non se esgotou do todo. Pero, ademais, Salvini pode fracasar no uso excesivo das súas tácticas electorais. Demasiados temores, demasiados rancores, demasiadas ameazas.

Salvi ten, sen dúbida, unha capacidade para atraer ás persoas da cultura máis humilde da poboación, pero para ser líder… Nunca tivo un oficio, non traballou a soldo, non ten título universitario. A xente deuse conta de que o único plan do líder de Leiga é chegar ao poder e, si é necesario, seguir expandindo o medo.

Outro erro de Salvini foi a eliminación do problema do clima e do medio ambiente. Fixo todo o posible para esquivar o tema e cando lle obrigaron a facerlle fronte, volveuse tolo facendo chistes e xestos. Non quería dicir unha palabra acerca da confortable posición contraria á ciencia que teñen os seus partidarios, nin das burlas que se dirixen directamente a Greta Thunberg. Tamén nisto parecía que Salvini non tiña nin idea nin plan. Non se deu conta de que un político xa non pode ignorar o cambio climático.

Por tanto, nesta ocasión vimos por primeira vez fracasar as técnicas de propaganda que parecían imbatibles con Trump, Bolsonaro e outros. Ao mesmo tempo vimos o fracaso e a desaparición dos movementos das 5 Estrelas. O M5S foi outro dos esforzos para utilizar Internet nos procesos políticos. A súa base foi o uso da plataforma Russeau para a toma de decisións na rede nalgúns temas (en certa medida, era xusto o contrario do modelo de ‘A Besta’). Rube Goldberg como unha máquina xigante [Wikipedia, a enciclopedia libre A máquina Rube Goldberg é un mecanismo complicado, deseñado de forma intencionada, pero que ten como obxectivo alcanzar unha fácil realización], o sistema de decisión de M5S funcionou ben… ata que se fixo pott.

Seguramente si, A Besta, Russeau e o resto de métodos electorais iranse desenvolvendo e modificando en base ás experiencias adquiridas nestas eleccións e nas sucesivas. Pero, así como Internet supuxo unha auténtica revolución nos métodos para gañar nas eleccións, non parece que sexa de gran axuda facer o que hai que facer despois delas. Iso é o que levou ao buraco a M5S, o que probablemente afundirá a Leiga si logra facerse co poder en Italia, pero iso si. Coa nosa tecnoloxía de comunicación e os nosos modelos sólidos, toda a política está aínda baseada nos eslóganes de 4 a 5 asasinatos: “América (ou Italia) Facer Grande De Novo” ["Make America (or Italy) Great Again"]. Unha idea bonita… pero como exactamente?

[Ugo Bardi, químico e experto en enerxía ambiental climática, publicou na súa blog Cassandra's Legacy o libro "The Right-Wing Steamroller: First Trump in the us, then Bolsonaro in Brazil, now Salvini in Italy... Non, wait! Salvini was Defeated!! aquí traducimos a entrada. "Que pode afundirnos como o Imperio Romano?" no suplemento Larrun publicamos unha longa crónica].